مَولاهُ فَلِلعَوامِّ أن يُقَلِّدُوهُ .۱
و امّا مردم مىتوانند از هر كدام از فقيهان كه خويشتندار، ديننگهدار، مخالف با هواى نفْس و مطيع فرمان مولايش بود، تقليد كنند.
پس از امام عسكرى عليه السلام ، امام عصر عليه السلام خود نيز در روزگار غيبت صغرا به صراحت مىفرمايد:
وَ أمَّا الحَوادِثُ الواقِعَةُ فَارجِعوا فيها إلى رُواةِ حَديثِنا فَإِنَّهُم حُجَّتى عَلَيكُم وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيهِم .۲
و امّا در پيشامدهايى كه روى مىدهند، به راويان حديث ما مراجعه كنيد ، كه آنان ، حجّت من بر شما ، و من حجّت خدا بر ايشان هستم.
و افزون بر اين به نايبان خاص و برخى عالمان اجازه مىفرمايد كه واسطه پرسشها و استفتائات مردم باشند و امام عليه السلام ، خود نيز پاسخها را از طريق همين نايبان و عالمان ارسال مىفرمايد .۳
