تأكيد مى‏فرمايد :
أما لَيَغيبَنَّ حَتّى‏ يَقولَ الجاهِلُ : ما للَّهِ‏ِ فى آلِ مُحَمَّدٍ حاجَةٌ .^۱
هان ! چنان غيبتى مى‏كند كه نادان مى‏گويد: خدا را با خاندان محمّد ، كارى نيست .
امام حسين عليه السلام با لحنى صريح‏تر، ارتداد برخى از مردم را متذكّر شده ، مى‏فرمايد :
لَهُ غَيبَةٌ يَرتَدُّ فيها أقوامٌ ، وَ يَثبُتُ فيها عَلَى الدّينِ آخَرونَ .^۲
او غيبتى دارد كه گروه‏هايى در آن از دين باز مى‏گردند و گروهى ديگر بر دين باقى مى‏مانند .
همين تعبير را امام كاظم عليه السلام آورده و اين وضعيت را آزمون الهى در باره خلقش دانسته است :
لابُدَّ لِصاحِبِ هذَا الأَمرِ مِن غَيبَةٍ حَتّى‏ يَرجِعَ عَن هذَا الأَمرِ مَن كانَ يَقولُ بِهِ ، إنَّما هِىَ مِحنَةٌ مِنَ اللَّهِ عزّ و جلّ امتَحَنَ بِها خَلقَهُ .^۳
صاحب اين امر (قيام) را ناگزير از غيبتى است ، تا آن‏جا كه [برخى‏] معتقدان به آن، از نظرشان باز مى‏گردند و اين ، آزمونى سخت از سوى خداى عزّ و جلّ براى بندگانش است .
ما اكنون تحقّق اين پيشگويى‏ها را با نگريستن به آن از پس قرن‏هاى متوالى مشاهده مى‏كنيم . آخرين حلقه پيشگويى‏ها در باره ضلالت (گم‏راهى) و حيرت، سخن پدر بزرگوار امام زمان، امام حسن عسكرى عليه السلام است كه مى‏فرمايد :
أما إنَّ لَهُ غَيبَةً يَحارُ فيهَا الجاهِلونَ ، وَ يَهلِكُ فيهَا المُبطِلونَ ، وَ يُكَذِبُ فيهَا الوَقّاتونَ .^۴

تا آن جا كه بيشتر مردم مى‏گويند: خدا را با خاندان محمّد، كارى نيست، و حتّى برخى در تولّد او نيز شك مى‏كنند .
امام صادق عليه السلام نيز احساس نادرست بى‏نيازى به اهل بيت عليهم السلام را چنين رد نموده است:
أما وَ اللَّهِ لَيَغيبَنَّ عَنكُم مَهدِيُّكُم حَتّى‏ يَقولَ الجاهِلُ مِنكُم : ما للَّهِ‏ِ فى آلِ مُحَمَّدٍ حاجَةٌ ، ثُمَّ يُقبِلُ كَالشِّهابِ الثّاقِبِ .^۱
هان ! به خدا سوگند، مهدىِ شما از ديده‏هايتان پنهان مى‏شود تا آن جا كه ناآگاهانتان مى‏گويند: خدا را با خاندان محمّد ، كارى نيست. سپس مانند شهابى نورافشان مى‏آيد .
دستور پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله براى رويارويى با اين بحران، چنگ زدن به دين است . ايشان از امّتش مى‏خواهد كه شك و ترديد به خود راه ندهند تا شيطان ، منفذى براى رخنه كردن به دل‏هاى ايشان و به در بردن از راه دين نيابد .

امام على عليه السلام نيز انديشناكِ اين آسيب خطرناك بوده است . ايشان در پاسخ اصبغ بن نباته مى‏فرمايد :
فَكَّرتُ فى مَولودٍ يَكونُ مِن ظَهرى ، الحادى عَشَرَ مِن وُلدى ، هُوَ المَهدِىُّ يَملَؤُها عَدلاً كَما مُلِئَت جَوراً وَ ظُلماً . تَكونُ لَهُ حَيرَةٌ وَ غَيبَةٌ ، يَضِلُّ فيها أقوامٌ وَ يَهتَدى فيها آخَرونَ .^۲
در انديشه مولودى از نسل خودم هستم كه يازدهمين فرزند من است. او همان مهدى است كه زمين را از عدالت آكنده مى‏كند، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است. او حيرت و غيبتى دارد كه گروه‏هايى در آن ، گم‏راه و گروه‏هايى ديگر ، ره‏نمون مى‏شوند .
امام على عليه السلام در سخن ديگرش با اصبغ بن نباته، بر پيش‏بينى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، چنين‏