آمده (مانند خضر عليه السلام ) چنين رفتار مىكنيم.
ثانياً بزرگان شيعه تا قبل از دوره معاصر، به صورت جدّى در اين مسئله وارد نشدهاند و چنان كه در ابتداى اين پژوهش گفته شد، اين موضوع در چهل سال اخير مورد توجّه جدّى واقع شده است. از اين رو، حدود هزار سال اين مسئله مسكوت بوده و هيچ مشكلى نيز ايجاد نكرده است.
ثالثاً ادلّه هر دو طرف در آن حد از اعتبار نيست كه بتوان به استناد آن، تكليف اين مسئله تاريخى را روشن ساخت؛ چرا كه بسيارى از آنها مُرسَل نقل شدهاند يا در اسناد آنها راويان مجهول (ناشناخته) وجود دارند.
رابعاً ادلّه نقل شده، گذشته از ضعف سندى، با هم معارضه دارند و هيچ رجحانى براى يك دسته بر دسته ديگر نيست. بلى، از نظر كمّى ، شمار روايات گروه موافقان، بيشتر است؛ ولى به حدّى نيست كه رجحانى اطمينانآور را به دنبال داشته باشد.
از اين رو، سكوت اختيار كردن در مسئله، با موازين عقلى و دينى، سازگارتر است.
۷ / ۳
مكانهاى منسوب به امام مهدى عليه السلام۱
در ادبيات شيعه ، برخى از مكانها به امام زمان منسوب است و شيعيان برايشان احترام ويژه قائل اند ، مانند : مسجد سهله، مسجد جمكران، مقامى در مسجد كوفه، مكانى در وادى السلام و ... از اين ميان ، مسجد سهله و جمكران، از شهرت بيشترى برخوردارند و مستنداتى براى آنها ذكر مىشود. در اين پژوهش، به بررسى اجمالى دو مورد اخير يعنى مسجد سهله و مسجد جمكران پرداخته مىشود و از موارد ديگر ، بدان جهت كه مستند قابل توجهى ندارند ، صرف نظر مىگردد:
