فصل هفتم : پاسخ چند پرسش
۷ / ۱
توضيحى در باره امامت در خردسالى۱
در آموزههاى اعتقادى شيعى، امامت در خردسالى، امرى مسلّم است. امام جواد عليه السلام و امام هادى عليه السلام در هشت سالگى به امامت رسيدهاند، چنان كه امام مهدى عليه السلام نيز در پنج سالگى به امامت رسيده است.
شيخ مفيد در كتاب الفصول المختارة پس از آن كه به امامت رسيدن امام مهدى عليه السلام را در كودكى بيان كرده، مىنويسد:
عالمان شيعه عقيده دارند كه پدر امام مهدى از دنيا نرفت تا اين كه خداوند عقل مهدى عليه السلام را كامل كرد و به او حكمت و فصل الخطاب آموخت و او را با اين ويژگىها از ساير انسانها ممتاز ساخت؛ چرا كه او خاتم حجّتها و جانشين اوليا و بر پا دارنده دوران است. آنان براى روايى اين نظريّه به دليل عقلى استناد جستهاند؛ زيرا اين امر از نگاه عقل، امرى محال نيست و قدرت، بِدان تعلّق مىگيرد. آنان همچنين به سخن خداوند در داستان عيسى عليه السلام «و در گهواره با مردم سخن مىگفت»۲ و در داستان يحيى عليه السلام : «و در كودكى به او حكمت داديم» استدلال كردهاند.۳