۶۲۷.الغيبة ، طوسى: ابو نصر هبة اللَّه گفت : در نوشتهاى به خطّ ابو غالب زرارى۱ - كه خدا او را رحمت كند و بيامرزد - ديدم كه ابو جعفر محمّد بن عثمان عَمرى ، در آخر جمادى الاُولى در سال ۳۰۵ در گذشته است ، و ابو نصر هبة اللَّه بن محمّد بن احمد ، خود مىگفت كه ابو جعفر عَمرى ، در سال ۳۰۴ در گذشته و او حدود پنجاه سال، نيابت امام را به عهده داشته است و مردم ، اموالى را كه بايد به امام مىرساندند، به او مىسپردند و وى توقيعات را به همان دستخطّ روزگار حيات امام حسن [عسكرى] عليه السلام به شيعيان مىرساند؛ توقيعاتى كه در باره امور مهمّ دين و دنيايشان ، و يا در بر دارنده پاسخهاى شگفتانگيز مسئلههايى كه پرسيده بودند. خدا از او خشنود باشد و خشنودش گرداند!
ابو نصر هبة اللَّه مىگويد : قبر ابو جعفر محمّد بن عثمان ، كنار قبر مادرش در خيابان دروازه كوفه [در بغداد ]و در همان جايى است كه خانه و محلّهاش بوده ؛ ولى اكنون ميان بيابان واقع شده است . خاكش پاك باد !۲
1.ابو غالب احمد بن محمّد بن سليمان زرارى كوفى (۲۸۵ - ۳۶۸ ق) : ثقه، جليل القدر و پُرروايت بود. در نظر شيعيان ، عظمت، و در نظر محدّثان ، وجاهت علمى داشت و مورد اعتماد آنها بود. در بغداد ، سكونت داشت و به محضر امام مهدى عليه السلام تشرّف يافت و توقيعى در مدح او از ناحيه آن امام ، صادر شد. شيخ طوسى مىگويد : «شيخ اصحاب ما در عصر خود ، و استاد و مورد اعتمادشان بوده است». تأليفات او را در كتاب الفهرست نام برده است (ر. ك : رجال النجاشى: ص ۲۲۰ ش ۱۹۹ ، رجال الطوسى: ص ۴۱۰ ش ۵۹۵۳ ، شرح تكملة رسالة أبى غالب الزرارى: ص ۱۱۲ - ۱۱۵ ، الفهرست ، طوسى : ص ۷۷ ش ۹۴) .
2.الغيبة ، طوسى : ص ۳۶۶ ح ۳۳۴ (با سند حسن) ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۵۲ ح ۴ .