۶۱۵.الغيبة ، طوسى- با سندش به نقل از عبد اللَّه بن جعفر حِميَرى۱ - : توقيعى به شيخ ابو جعفر محمّد بن عثمان بن سعيد عَمرى - كه خداوند ، روحش را پاك بدارد - در تسليت فوت پدرش - كه خداى متعال از او خشنود باد - رسيد و در بخشى از آن نوشته آمده بود : «ما از آنِ خداييم و به سوى او باز مىگرديم ، در برابر فرمانش تسليم و به قضايش خشنود هستيم . پدرت سعادتمندانه زيست و ستوده در گذشت . خداوند ، او را رحمت كند و به اوليا و دوستدارانش ملحق كند كه همواره در كار آنان كوشا بود و تلاشش در كارهايى بود كه او را به خداى عزّ و جلّ و به ايشان نزديك مىكرد ! خداوند ، رويَش را خرّم گرداند و لغزشش را ناديده بگيرد!» .
و در بخشى ديگر ، آمده بود : «خدا پاداشت را فراوان و عزادارىات را نيكو كند ! مصيبت تو ، مصيبت ما هم هست و جدايىاش تو و ما را تنها كرده است . خداوند ، او را در بازگشتگاهش شادمان كند ! از كمال سعادتش ، آن بود كه خداى متعال ، فرزندى مانند تو را روزىاش نمود كه جايش را پس از او بگيرد و به فرمانش ، بر جاى او بنشيند و براى او رحمت الهى طلب كند ، و من مىگويم : خدا را سپاس كه جانها از جايگاهت و از آنچه خداوند عزّ و جلّ در تو و نزد تو قرار داده ، خشنودند . خداوند ، تو را يارى دهد و نيرومند سازد و پشتيبانىات كند و موفّقت نمايد و سرپرست و نگهدار و مراقب و كفايت كنندهات باشد!» .۲
1.ابو عبّاس عبد اللَّه بن جعفر بن حسين حِميَرى قمى: شيخ و بزرگ اهل قم، ثقه و از اصحاب امام هادى عليه السلام و امام عسكرى عليه السلام است. پس از سال ۲۹۰ ، وارد كوفه شد و اهالى اين شهر ، از او حديث شنيدند و بسيار نقل كردند. او كتابها، رسالهها و نيز نامههايى از سوى امام مهدى عليه السلام دارد (ر. ك : رجال النجاشى : ج ۲ ص ۱۸ ش ۵۷۱ الفهرست ، طوسى: ص ۱۶۷ ش ۴۳۹ رجال الطوسى: ص ۳۸۹ ش ۵۷۲۷ ، ص ۴۰۰ ش ۵۸۵۷ ، رجال البرقى: ص ۶۰) .
2.الغيبة ، طوسى : ص ۳۶۱ ح ۳۲۳ (با سند معتبر) ، كمال الدين : ص ۵۱۰ ح ۴۱ ، الاحتجاج : ج ۲ ص ۵۶۲ ح ۳۵۳ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۴۸ .
