۶۱۰.الغيبة ، طوسى- با سندش به نقل از ابو نصر هبة اللَّه بن محمّد بن احمد كاتب، نوه دخترى ابو جعفر عَمرى ، از استادانش - : هنگامى كه امام عسكرى عليه السلام در گذشت، عثمان بن سعيد - كه خدا از او خشنود باد و او را خشنود كند - در غسل دادن جنازه حاضر شد و همه كارها، از كفن كردن و حنوط نهادن تا دفن كردن را به عهده گرفت و از ظواهر امر ، آشكار بود كه به اين كارها مأمور شده است؛ ظاهرى كه امكان ردّ و انكارش نبود ، مگر براى كسى كه حقيقتهاى آشكار را نيز نمىپذيرد.۱
۶۱۱.المقنع فى الإمامة: امام حسن [عسكرى] عليه السلام وكيلش، ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى ، را در روزگار حياتش واسطه ميان خود و پيروانش قرار دارد و هنگامى كه اَجَل امام عليه السلام در رسيد، به او فرمان داد كه پيروانش را گرد آورد و به آنان خبر داد كه فرزندش، جانشين وى و صاحب امر ولايت پس از ايشان است و ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى، وكيل او و باب و سفير ميان او و شيعيانش خواهد بود و هر كس درخواستى دارد، به عَمرى مراجعه كند، همان گونه كه در روزگار حيات امام عليه السلام به او مراجعه مىكرده است.۲
۶۱۲.الغيبة ، طوسى: توقيعهاى صاحب الأمر عليه السلام كه در بر دارنده امر و نهى و پاسخ پرسشها و درخواستهاى شيعيان بود، به دست عثمان بن سعيد و فرزندش (ابو جعفر محمّد بن عثمان) به شيعيان و خواصّ پدرش امام عسكرى عليه السلام مىرسيد. خطّ توقيعها ، همان خطّ توقيعاتى بود كه در روزگار حيات امام حسن [عسكرى] عليه السلام بيرون مىآمد، و شيعيان همواره عدالت عثمان بن سعيد را قبول داشتند ، تا آن كه در گذشت - خدايش رحمت كند و از او خشنود باشد - و فرزندش، ابو جعفر، او را غسل داد و كارهاى او را عهدهدار شد و همه كارها به دست او سپرده شد و شيعيان بر عدالت و مورد اعتماد و امين بودن او اتّفاق دارند ؛ زيرا در همان روزگارِ پدرش عثمان - كه خدا رحمتش كند - به امانتدارى و عدالت او تصريح داشتند و كارها را در روزگار حيات امام حسن عليه السلام و پس از وفات ايشان، به او ارجاع داده بودند.۳