ر . ك : ص‏۱۶۹ (جارى شدن سنّت‏هاى پيامبران در باره او)
و ج ۲ ص ۳۸۱ (ويژگى نوح عليه السلام در امام عليه السلام )
و ج‏۹ ص‏۱۳۷ ح ۱۶۹۷.

نكته‏

تشبيه امام عصر عليه السلام به برخى از پيامبران و اين كه آن امام ويژگى‏هاى آنان را داراست ، در اين مصادر نيز بيان شده است .^۱

۶ / ۲

خصوصيتى از ذو القرنين‏

۴۸۵.كمال الدين - به نقل از جابر بن عبد اللَّه انصارى - : شنيدم كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مى‏فرمايد: «ذو القرنين بنده‏اى صالح بود كه خداى عزّ و جلّ او را حجّت بر بندگانش قرار داد و او قومش را به سوى خدا خواند و آنان را به تقوا داشتن از او فرمان داد؛ امّا آنان بر گيجگاه او زدند و او هم مدّتى از آنان غايب شد تا آن جا كه گفته شد: مرده است! يا هلاك شده و معلوم نيست كجا رفته است! سپس ظاهر شد و به سوى قومش باز گشت؛ امّا آنان بر گيجگاه ديگرش زدند، و در ميان شما كسى مانند او هست. و خداوند عزّ و جلّ به ذو القرنين در زمين، قدرت بخشيد و وسيله هر كارى را در اختيارش قرار داد و او را به غرب و شرق زمين رساند.
خداى - تبارك و تعالى - همان را در قائم از فرزندانم جارى مى‏سازد و او را به شرق و غرب زمين مى‏رساند، تا آن كه هيچ چشمه و جايى كه ذو القرنين در دشت و كوهستان بر آن گام نهاده است، باقى نمى‏گذارد، جز آن كه به زير پاى مهدى عليه السلام نيز در مى‏آورد، و خداى عزّ و جلّ گنج‏ها و معادن زمين را براى او آشكار مى‏كند و با وحشت در دل دشمنانش، او را يارى مى‏دهد و به دستان او، زمين را از عدل و داد پر مى‏كند، همان گونه كه از جور و ستم پر شده است».^۲

راجع : ص ۱۶۸ (جرى سنن الانبياء فيه) ج ۲ ص ۳۸۰ (فيه سنة من نوح) و ج ۹ ص ۱۳۶ ح ۱۶۹۷.

تذييل: ورد في المصادر الاُخرى‏ تشبيه الإمام المهديّ ببعض الأنبياء، وأنّ له خصالهم.

۶ / ۲

فيهِ سُنَّةٌ مِنْ ذِي القَرنَينِ‏

۴۸۵.كمال الدين : حَدَّثَنا أبو طالِبٍ المُظَفَّرُ بنُ جَعفَرِ بنِ المُظَفَّرِ العَلَوِيُّ السَّمَرقَندِيُّ رضى اللّه عنه ، قالَ : حَدَّثَنا جَعفَرُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ مَسعودٍ ، عَن أبيهِ ، قالَ : حَدَّثَني مُحَمَّدُ بنُ نَصيرٍ ، قالَ : حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بنُ عيسى‏ ، عَن حَمّادِ بنِ عيسى‏ ، عَن عَمرِو بنِ شِمرٍ ، عَن جابِرِ بنِ يَزيدَ الجُعفِيِّ ، عَن جابِرِ بنِ عَبدِ اللَّهِ الأَنصارِيِّ ، قالَ : سَمِعتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله يَقولُ :
إنَّ ذَا القَرنَينِ كانَ عَبداً صالِحاً ، جَعَلَهُ اللَّهُ عزّ و جلّ حُجَّةً عَلى‏ عِبادِهِ ، فَدَعا قَومَهُ إلَى اللَّهِ وأَمَرَهُم بِتَقواهُ ، فَضَرَبوهُ عَلى‏ قَرنِهِ فَغابَ عَنهُم زَماناً ، حَتّى‏ قيلَ : ماتَ أو هَلَكَ ، بِأَيِّ وادٍ سَلَكَ ؟ ثُمَّ ظَهَرَ ورَجَعَ إلى‏ قَومِهِ فَضَرَبوهُ عَلى‏ قَرنِهِ الآخَرِ ، وفيكُم مَن هُوَ عَلى‏ سُنَّتِهِ ، وإنَّ اللَّهَ عزّ و جلّ مَكَّنَ لِذِي القَرنَينِ فِي الأَرضِ ، وجَعَلَ لَهُ مِن كُلِّ شَي‏ءٍ سَبَباً ، وبَلَغَ المَغرِبَ وَالمَشرِقَ .
وإنَّ اللَّهَ تَبارَكَ وتَعالى‏ سَيَجري سُنَّتَهُ فِي القائِمِ مِن وُلدي ، فَيُبَلِّغُهُ شَرقَ الأَرضِ وغَربَها حَتّى‏ لا يُبقي مَنهَلاً ولا مَوضِعاً مِن سَهلٍ ولا جَبَلٍ وَطِئَهُ ذُو القَرنَينِ إلّا وَطِئَهُ ، ويُظهِرُ اللَّهُ عزّ و جلّ لَهُ كُنوزَ الأَرضِ ومَعادِنَها ، ويَنصُرُهُ بِالرُّعبِ ، فَيَملَأُ الأَرضَ بِهِ عَدلاً وقِسطاً ، كَما مُلِئَت جَوراً وظُلماً .