۶۰۳.الأمالى ، صدوق- با سندش به نقل از سليمان بن مهران اعمش - : امام صادق عليه السلام ، از پدرش امام باقر عليه السلام ، از پدرش امام زين العابدين عليه السلام نقل كرد كه فرمود : «ما، امامان مسلمانان و حجّتهاى خداوند بر جهانيان ، و سَروران مؤمنان و جلوداران سپيدپيشانىهاى دست و پا سفيد و سالار مؤمنان هستيم. ما موجب امنيت زمينيان هستيم، چنان كه ستارگان ، سبب امنيت آسمانيان اند. خداوند به سبب ما ، آسمان را نگاه داشته تا مبادا - جز به اذن او - بر زمين فرو افتد و با ما زمين را حفظ كرده تا اهل زمين را نلرزاند. باران را به سبب ما فرو مىفرستد و رحمت را در پرتو وجود ما مىپراكند و بركتهاى زمين را بيرون مىآورد. اگر كسى از ما در زمين نمىبود، زمين ، اهل خود را فرو مىكشيد».
سپس فرمود: «و زمين از روزى كه خدا آدم را آفريد، از حجّت خدا در آن، آشكار و نمايان و يا در پس پرده و پنهان ، خالى نمانده است و تا قيام قيامت هم از حجّت خدا در آن ، خالى نمىماند ، كه اگر چنين نبود ، خداوند ، عبادت نمىشد» .
به امام صادق عليه السلام گفتم : مردم چگونه از حجّت پنهانِ در پس پرده سود مىجويند؟
فرمود: «همان گونه كه از خورشيد ، سود مىجويند ، هنگامى كه ابر آن را مىپوشاند» .۱
۶۰۴.كمال الدين- با سندش به نقل از عبد العزيز بن مسلم ، در بيان وصف امام - : امام رضا عليه السلام فرمود : «امام ، رَواى خدا را روا و نارواى خدا را ناروا مىدارد و حدود خدا را برپا مىكند و از دين خدا دفاع مىنمايد و با حكمت و اندرز نيكو و حجّت و دلايل رسا ، به راه پروردگارش فرا مىخواند .
امام، به سانِ خورشيد تابان است كه با نور خود ، جهان را روشن مىكند و [خورشيد] در افق ، چنان است كه دستها و ديدگان به آن نمىرسند .
امام ، ماه تابان شب چهارده است ، و چراغ فروزان و نور درخشان و ستاره راهنما در تاريكىهاى شبهاى تار و ميانههاى آبادىها و بيابانها و اعماق درياها .
امام ، آب گوارا در هنگام تشنگى است ، و نشان دهنده راه راست و نجاتبخش از هلاكت .
امام ، آتش فراز تپّه [براى راهنمايىِ مسافران و سالكان ]است و گرمابخش گرماجويان ، و راهنما در هلاكتگاهها . هر كه از او جدا شود ، به هلاكت مىافتد .
امام ، ابر بارنده است و باران سيلآسا و خورشيد فروزنده و آسمانِ سايهافكن و زمين پهناور و چشمه جوشان و بركه و بوستان» .۲
