۵۸۶.كفاية الأثر- با سندش به نقل از عبد اللَّه حسين ، از پدرش حسن - : امام حسن عليه السلام فرمود: «پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله روزى سخنرانى نمود و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «اى مردم! گويى من فرا خوانده شدهام و به زودى ، دعوت حق را اجابت مىكنم. من ميان شما دو چيز گرانبها بر جاى مىنهم: كتاب خدا و خاندانم، اهل بيتم . تا هر گاه كه به آن دو چنگ در زنيد، گمراه نمىشويد . از آنان فرا گيريد ، نه آن كه به آنان ياد دهيد ؛ چرا كه آنان از شما داناترند. زمين از ايشان خالى نمىماند ، كه اگر خالى بماند، اهل خود را مىبلعد» .۱
ر . ك : ج ۱ ص ۲۱۵ ح ۱۶ و ص ۲۱۷ ح ۲۴
و ج ۳ ص ۲۱۱ ح ۶۰۲.
۳ / ۲
نعمت نهان و هدايت پنهان
۵۸۷.الكافى- با سندش به نقل از ابو خالد كابلى - : از امام باقر عليه السلام در باره اين سخن خداوند عزّ و جلّ : «پس به خدا و پيامبر او و نورى كه فرو فرستاديم ، ايمان آوريد» پرسيدم .
فرمود: «اى ابو خالد! به خدا سوگند، اين نور ، امامانِ از خاندان محمّد هستند تا روز رستاخيز. به خدا سوگند ، آنان ، همان نور خدايند كه فرو فرستاد. به خدا سوگند ، آنان ، همان نور خدا در آسمانها و در زمين اند. اى ابو خالد! به خدا سوگند ، نور امام در دلهاى مؤمنان ، تابناكتر از نور خورشيدِ تابان در روز است. به خدا سوگند ، آنان ، دلهاى مؤمنان را روشن مىكنند».۲