1.ما اكنون مى‏توانيم به كمك احاديث ديگر وقايع تاريخى بگوييم كه پنجمين از هفتم ، چه مفهومى و به چه كسى اشاره دارد ، و گرنه در روزگار خود، معمّا و مجهول بوده است . (م)

2.الكافى : ج ۱ ص ۳۳۶ ح ۲ ، علل الشرائع : ص ۲۴۴ ح ۴ ، كمال الدين : ص ۳۵۹ ح ۱ ، الغيبة ، طوسى : ص ۱۶۶ ح ۱۲۸ ، الغيبة ، نعمانى : ص ۱۵۴ ح ۱۱ ، دلائل الإمامة : ص ۵۳۴ ح ۵۱۶ ، كفاية الأثر : ص ۲۶۵ (با عبارت مشابه) ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۱۵۰ ح ۱ .

3.شيخ طوسى مى‏گويد : وجه اين دسته احاديث آن است كه بگوييم : فراموش شده و از خاطره‏ها رفته است و بيشتر مردم بر اين باورند كه استخوان‏هايش پوسيده است ، و آن گاه ، خداوند ، او را آشكار مى‏كند ، همان گونه كه صاحب الاغ (عُزير پيامبر) را بعد از مردن قطعى ، آشكار و زنده كرد . اين ، وجهى مقبول در تأويل و توجيه اين روايات است ، افزون بر اين ، اخبار يكّه و تنها (و بدون قرينه) كه علم‏آور نيستند و نمى‏توانند به رهاورد عقل‏ها و آنچه اعتبار صحيح ، آنها را قبول مى‏كند و احاديث متواترى كه گذشت ، مؤيّد آنهاست ، آسيب بزنند ؛ بلكه واجب (ضرورى) است كه در اينها توقّف كنيم و به آنچه علم داريم ، تمسّك نماييم . ما اين احاديث را پس از آن كه صحّتشان را پذيرفتيم ، تأويل كرديم ، همان گونه كه با مانند اينها مى‏شود ، و اين احاديث ، معارض هم دارند (الغيبة ، طوسى : ص ۴۲۳) .

4.الغيبة ، نعمانى : ص ۱۵۴ ح ۱۳ وص ۱۵۵ ح ۱۴ ، الغيبة ، طوسى : ص ۴۲۳ ح ۴۰۶ (هر دو منبع به نقل از حمّاد بن عبد الكريم) ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۱۴۸ ح ۱۹ .

1.في الغيبة للطوسي : ص ۴۲۳ قال الشيخ الطوسي : فالوجه في هذه الأخبار وما شاكلها أن نقول : يموت ذكره ، ويعتقد أكثر الناس أنه بلي عظامه ثم يظهره اللَّه كما أظهر صاحب الحمار بعد موته الحقيقي . وهذا وجه قريب في تأويل هذه الأخبار ، على أنه لا يرجع بأخبار آحاد لا توجب علما عمّا دلّت العقول عليه ، وساق الاعتبار الصحيح إليه ، وعضده الأخبار المتواترة التي قدّمناها ، بل الواجب التوقّف في هذه والتمسّك بما هو معلوم ، وإنما تأوّلناها بعد تسليم صحّتها على ما يفعل في نظائرها ، ويعارض هذه الأخبار ما ينافيها .