توانست شمار زيادى از مردم را به سوى خود جلب كند. كار او نشر انگارههاى وهّابيت در هند ، تحت پوشش جريان اصلاحى و مهدويت بود.
سال ۱۲۳۴ ق و پس از بازگشت از سفر حج، در پنجاب قيام كرد و با سيكها وارد نبرد شد و در سال ۱۲۴۲ق بر آنان غلبه كرد. چهار سال بعد در نبردى ديگر شكست خورد و در ميدان نبرد كشته شد. دعوت وى ميان مسلمانان اهل سنّتِ هند ، تأثير زيادى بر جاى گذاشت.۱
باور عوام در باره سيّد احمد بريلوى ، آن است كه او در معركه نبرد كشته نشده؛ بلكه از ديد مردم مخفى گشته و تا كنون زنده است. حتّى برخى از مردم افراط كرده ، بر اين باورند كه او را در مكّه، در حال طواف ديدهاند و بعد از آن غيبش زده است.۲
۴۸ . فقيه سعيد (م ۱۲۵۶ ق)
پس از درگذشت امام ناصر در سال ۱۲۵۶ ق ، برادرش هادى به امامت رسيد. در اين زمان بود كه شخصى به نام فقيه سعيد ، ادّعاى مهدويت كرد و فتنه ، سراسر يمن را فرا گرفت . وى بسيارى از شهرها را تصرّف كرد و در اين ميان ، جنگهاى عجيبى روى داد تا آن كه فقيه سعيد ، اسير شد و هادى، گردن او را زد و فتنه به پايان رسيد . پس از آن ، امور استقرار يافت. هادى در هجدهم ذى حجّه ۱۲۵۹ ق در گذشت.۳
۴۹ . علىمحمّد باب (۱۲۳۵ - ۱۲۶۶ ق)
بى شك ، يكى از بزرگترين ادّعاهاى بابيت و مهدويت در تاريخ ايران ، ادّعاهاى سيّد علىمحمّد باب است - كه البتّه بيشتر با لفظ «قائم» مطرح شد ؛ چرا كه در فرهنگ شيعه معمولتر از لفظ «مهدى» بوده است - ؛ ادّعايى كه از بابيت آغاز شد و