دارد. امير بخارا او را به قتل رساند.^۱

۳۱ . سيّد محمّد جونپورى (۸۴۷ - ۹۱۰ ق)

يكى از مشهورترين جنبش‏هاى مهدى‏گرايانه سنّى در هند ، متعلّق به محمّد جونپورى است كه پيروان وى تا به امروز نيز در هند زندگى مى‏كنند. در باره اين گروه، آثارى از قديم و جديد نوشته شده است كه از آن جمله يك رساله فارسى است كه با عنوان عقايد مهدويان در دفاع از مهدويت وى در برابر مخالفان نوشته است.

سيّد محمّد جونپورى ، در سفر به حج در سال ۹۰۱ ق (۱۴۹۵ م) جمله «من اتبعنى فهو مؤمن ؛ هر كه از من پيروى كند ، او مؤمن است» بر زبان راند و در ۹۰۳ق (۱۴۹۸م) ادّعاى مهدويت خود را كامل ساخت . او تحت پيگرد قرار گرفت و به قندهار و فراه گريخت و در آن جا در گذشت. پيروانش پس از مرگ او نيز در هند نفوذ داشته‏اند. يكى از ايشان ، امير اللَّه داد بن جنيد است كه وى را خليفه ششم مهدويان مى‏خوانند.^۲
در گزارش‏هايى آمده است كه : جونپورى ، آخر عمر ، ترك ادّعاى مهدويت نموده و در سرهند ، گوشه عزلت گزيده ، به طريق ساير مشايخ ، سلوك مى‏كرد.^۳ديگرى است گفته است كه : در زمان رحلت حضرت مى‏رسيد محمّد جونپورى در فراه حاضر بودم كه از دعوى مهدويت ابا آورد و فرمود كه : من مهدى موعود نيستم ، و اللَّه أعلم !».^۴
با اين حال، طريقه مهدويّه در هند به نام جونپورى تا به امروز باقى مانده و

در اين سال ، خبرى از نابلس رسيد كه شخصى با نام محمّد بن احمد غريانى ، مدّعى مهدويت شده، بر عقل مردم ، چيرگى يافته و شمار فراوانى را جذب كرده و نابلس را فاسد ساخته است. وى مردى صاحب حيلت و خدعه و اصلش مغربى بوده، از قاهره به نابلس آمده و قاضى شهر شده، و با مردم در آميخته، و ادّعاى شرافت (سيادت) كرده، دوباره به مصر رفته ، از آن‏جا عازم حلب شده و بار ديگر به نابلس آمده، ادّعاى مهدويت كرد و وقايعى صورت گرفت. وقتى خبر وى به سلطان رسيد، دنبال وى فرستادند ، كه گريخت تا آن كه ملك ظاهر جقمق در گذشت. وى به نابلس باز گشت و همان جا مُرد. ادّعاى عجيب و شگفتى داشت و تصوّرش بر اين بود كه «إنّه يظهر شأنه كالمهدى»؛ امّا كارش به جايى نرسيد.^۱

۲۸ . ملّا عرشى كاشانى (م ۸۸۰ ق)

يكى از مدّعيان مهدويت، ملّا عرشى كاشانى ، مقيم در اصفهان بوده است كه در سال ۸۵۰ ق ادّعاى مهدويت، و كم كم ادّعاى نبوّت كرد. وى در سال ۸۸۰ ق كشته شد. تأليفاتى به نام بيان الحق به زبان فارسى دارد. در بعضى از مجاميع قلمى نوشته‏اند كه جسد او را پس از كشتن ، سوزانيدند.^۲

۲۹ . ميرزا ملّا جان بلخى (۸۹۰ ق)

ميرزا ملّا جان بلخى از اكابر علماى بلخ، در سال ۸۹۰ ق ادّعاى مهدويت كرد و كشته شد . ديوان شعر ، تفسير و كتابى در فضائل اهل بيت عليهم السلام دارد.^۳

۳۰ . شيخ عبد القدير بخارايى (۹۰۰ ق)

شيخ عبد القدير بخارايى ، در سال ۹۰۰ ق در بخارا ادّعاى مهدويت نمود. تأليفى هم