۷۴۹.الكافى- به نقل از على بن محمّد۱ - : فرمانى [از ناحيه مقدّسه] صادر شد كه در آن از زيارت قبرستان قريش (كاظمين) و حائر۲ نهى شده بود. چند ماه بعد، وزير،۳باقَطايى را خواست و به او گفت: نزد بنى فرات و بُرسيان۴برو و به آنها بگو: به زيارت قبرستان قريش نروند ؛ زيرا خليفه دستور داده كه هر كس به زيارت رفت، شناسايى و دستگير شود.۵
1.مراد ، ابو الحسن علّان على بن محمّد بن ابراهيم بن ابان رازى كلينى ، دايى كلينى و استاد او و معروف به علّان است. ثقه، برجسته، بزرگ شيعه در رى در زمان خود، از افاضل فقيهان و محدّثان شيعه و از وكيلان امام مهدى عليه السلام بوده است. كلينى در الكافى و شيخ صدوق در إكمال الدين ، احاديث بسيارى از او آوردهاند. نام او را در شمار كسانى آوردهاند كه بر معجزههاى امام زمان عليه السلام آگاه بودهاند و او آنها را ديده است . كتاب أخبار القائم را نوشته است. علّان در راه مكّه به قتل رسيد (ر. ك : ج ۵ ص ۴۰ ح ۷۸۳ و ص ۹۲ ح ۸۱۰ «و اين افراد» ، الموسوعة الرجاليّة: ج ۱ ص ۱۱۹ ش ۲۴ ، رجال النجاشى: ص ۸۸ ش ۶۸۰) .
2.در الوافى آمده است : «حير و حائر ، به مدفن امام حسين عليه السلام در كربلا مىگويند. به تمام كربلا نيز اطلاق مىشوند».
3.منظور، ابو الفتح جعفر بن فرات است. (م)
4.در الوافى آمده است : «شايد مراد از بنى فرات، ساكنان پيرامون آن باشند. به قولى هم بنى فرات، قومى هستند از طايفه ابو الفتح فضل بن جعفر بن فرات ، از وزراى بنى عبّاس كه به محبّت اهل بيت مشهورند. برس ، آبادىاى است ميان كوفه و حلّه. گويا خلفا زيارت امام حسين عليه السلام و زيارت قبرستان قريش را نشانه تشيّع و رافضى بودن مىدانستند».
5.الكافى : ج ۱ ص ۵۲۵ ح ۳۱ ، الإرشاد : ج ۲ ص ۳۶۷ ، كشف الغمّة : ج ۲ ص ۴۵۶ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۱۲ ح ۳۶.
