۷۳۴.الكافى‏- با سندش به نقل از محمّد بن صالح - : كنيزى داشتم كه از او خوشم مى‏آمد. [به صاحب عليه السلام ] نامه نوشتم و از ايشان در باره بچّه‏دار كردن او كسب تكليف كردم. پاسخ آمد كه : «بچّه‏دارش كن. خدا آنچه بخواهد ، انجام مى‏دهد». من با او هم‏بستر شدم و آبستن شد ؛ امّا بعد ، سِقط كرد و خودش هم از دنيا رفت . ^۱

۷۳۵.الكافى‏- به نقل از على ، از شخصى‏^۲- : فرزندى برايم متولّد شد. نامه‏اى نوشتم و اجازه خواستم كه روز هفتم، او را تطهير^۳كنم. جواب آمد: «چنين مكن» و او روز هفتم و يا هشتم از دنيا رفت . خبر آن را [براى امام عليه السلام ] نوشتم. جواب آمد كه : «به زودى ، دو فرزند ديگر، جاى او را برايت پُر مى‏كنند . اوّلى را احمد و بعدى را جعفر مى‏نامى» و آن دو ، همان گونه كه امام عليه السلام فرمود، به دنيا آمدند.
براى سفر حج آماده شدم و از مردم خداحافظى كردم و در آستانه رفتن بودم كه پيام آمد: «ما خوش نداريم بيرون بيايى؛ ولى تصميم با توست» . دل‏تنگ و اندوهگين شدم و نوشتم: من گوش به فرمان و مطيع هستم ؛ امّا باز ماندنم از حج ، مرا اندوهگين كرده است. توقيع آمد كه: «دل‏تنگى مكن ، كه به زودى إن شاء اللَّه در سال آينده به حج مى‏روى» . سال بعد ، نامه‏اى نوشتم و اجازه خواستم . اجازه آمد. نوشتم كه محمّد بن عبّاس را كه به دين و پارسايى او اطمينان دارم ، همسفر خود قرار داده‏ام. توقيع آمد: «اسدى، خوب همسفرى است . اگر آمد، كس ديگرى را جاى‏گزين او مكن» . اسدى آمد و با او همسفر شدم.^۴

۷۳۴.الكافي : عَلِيُّ بنُ مُحَمَّدٍ، عَن مُحَمَّدِ بنِ صالِحٍ قالَ : كانَت لي جارِيَةٌ كُنتُ مُعجَباً بِها فَكَتَبتُ أستَأمِرُ فِي استيلادِها ، فَوَرَدَ :
اِستَولِدها، ويَفعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ .
فَوَطِئتُها فَحَبِلَت ثُمَّ أسقَطَت فَماتَت .

۷۳۵.الكافي : عَلِيٌّ ، عَمَّن حَدَّثَهُ‏^۱ ، قالَ : وُلِدَ لي وَلَدٌ فَكَتَبتُ أستَأذِنُ في طُهرِهِ يَومَ السّابِعِ‏^۲ ، فَوَرَدَ : لا تَفعَل ، فَماتَ يَومَ السّابِعِ أوِ الثّامِنِ ، ثُمَّ كَتَبتُ بِمَوتِهِ فَوَرَدَ سَتَخلِفُ غَيرَهُ وغَيرَهُ ، تُسَمّيهِ أحمَدَ مِن بَعدِ أحمَدَ جَعفَراً ، فَجاءَ كَما قالَ .
قالَ : وتَهَيَّأتُ لِلحَجِّ ووَدَّعتُ النّاسَ وكُنتُ عَلَى الخُروجِ فَوَرَدَ : نَحنُ لِذلِكَ كارِهونَ وَالأَمرُ إلَيكَ ، قالَ : فَضاقَ صَدري وَاغتَمَمتُ ، وكَتَبتُ : أنَا مُقيمٌ عَلَى السَّمعِ وَالطّاعَةِ ، غَيرَ أنّي مُغتَمٌّ بِتَخَلُّفي عَنِ الحَجِّ ، فَوَقَّعَ : لا يَضيقَنَّ صَدرُكَ فَإِنَّكَ سَتَحُجُّ مِن قابِلٍ إن شاءَ اللَّهُ .
قالَ : ولَمّا كانَ مِن قابِلٍ . كَتَبتُ أستَأذِنُ ، فَوَرَدَ الإِذنُ ، فَكَتَبتُ أنّي عادَلتُ مُحَمَّدَ بنَ العَبّاسِ وأَنَا واثِقٌ بِدِيانَتِهِ وصِيانَتِهِ ، فَوَرَدَ : الأَسَدِيُّ نِعمَ العَديلُ ، فَإِن قَدِمَ فَلا تَختَر عَلَيهِ ، فَقَدِمَ الأَسَدِيُّ وعادَلتُهُ .