377
دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد چهارم

۳ / ۳

خبرهاى غيبى در امور گوناگون‏

۷۲۵.كمال الدين‏- با سندش به نقل از على بن محمّد بن اسحاق اشعرى‏۱ - : من همسرى ايرانى داشتم كه مدّتى طولانى او را تنها گذاشته بودم. روزى آمد و گفت: اگر مرا طلاق داده‏اى ، به من بگو. گفتم: طلاقت نداده‏ام . و آن روز از او كام بردم و پس از چند ماه به من نوشت كه باردار است. من هم به غريم‏۲ نامه نوشتم و در اين باره پرسيدم و نيز خواستم خانه‏اى را كه شوهر خواهرم براى ايشان وصيّت كرده بود ، به طور قسطى به من بفروشد . جواب آمد كه : «خانه همان گونه كه خواسته بودى ، به تو داده شد و به زن و باردارى او هم نينديش» . پس از اندكى، زن به من نامه نوشت و گفت كه مطلب پوچى را نوشته بوده و باردارى‏اش صحّت ندارد. ستايش ، ويژه خداى جهانيان است. ۳

۷۲۶.الغيبة ، طوسى‏- به نقل از ابن نوح - : در كتابى قديمى تأليف شده در محرّم سال ۳۱۷ در اهواز، يافتم كه ابو عبد اللَّه گفت: ابو محمّد حسن بن على بن اسماعيل بن جعفر بن محمّد بن عبد اللَّه بن محمّد بن عمر بن على بن ابى طالب گرگانى‏۴ گفت: در شهر قم بودم كه گفتگويى ميان ياران ما در باره مردى كه فرزندش را [كه در شكم همسرش بود ، ]انكار كرد، در گرفت. آنان مردى را [با نامه‏اى ]نزد شيخ - خدا حفظش كند - فرستادند. من پيش شيخ - خدا مؤيّدش بدارد - بودم. نوشته را به شيخ دادند. او آن را نخواند و فرمان داد آن را براى ابو عبد اللَّه بزوفرى - خدا عزيزش بدارد - ببرند تا او پاسخ نامه را بدهد. او نزد وى رفت و من باز حاضر بودم.
ابو عبد اللَّه به او گفت: بچّه، فرزند او و حاصل آميزش فلان روز او در فلان جاست . به او بگو نامش را محمّد بگذارد. پيك به شهر باز گشت و مسئله را به آنان خبر و برايشان توضيح داد و بچّه هم متولّد و محمّد ناميده شد.۵

1.على بن محمّد بن اسحاق اشعرى قمى: شيخ صدوق ، نام او را در شمار كسانى آورده كه بر معجزه‏هاى امام زمان عليه السلام آگاه بوده‏اند و او آنها را ديده است . وى با امام عليه السلام مكاتبه داشته است (ر. ك : ج ۵ ص ۹۵ ح ۸۱۰ «بخش ششم / فصل دوم / و اين افراد») .

2.غريم ، يعنى امام زمان عليه السلام . شيخ مفيد مى‏گويد : اين ، رمزى در ميان شيعيان بود كه از قديم ، آن را مى‏شناختند و براى امام زمان عليه السلام به جهت تقيّه به كار مى‏بردند .

3.كمال الدين : ص ۴۹۷ ح ۱۹ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۳۳ ح ۵۷ .

4.ابو محمّد حسن بن على بن اسماعيل جرجانى: از نوادگان امير مؤمنان عليه السلام است. شايد او حسن بن على علوى باشد كه كلينى در الكافى در باب ولادت صاحب عليه السلام از وى روايت كرده است (ر. ك : ص ۳۴۷ پانوشت ح ۷۱۳ ، مستدركات علم رجال الحديث: ج ۲ ص ۴۳۹ ش ۳۷۰۴) .

5.الغيبة ، طوسى : ص ۳۰۸ ح ۲۶۰ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۲۴ .


دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد چهارم
376

۳ / ۳

الإخْبارُ بالمَغيبات في شَتَّى الاُمْورِ

۷۲۵.كمال الدين : حَدَّثَني أبي رضى اللَّه عنه ، قالَ : حَدَّثَني سَعدُ بنُ عَبدِ اللَّهِ ، قالَ : حَدَّثَني عَلِيُّ بنُ مُحَمَّدِ بنِ إسحاقَ الأَشعَرِيُّ ، قالَ : كانَت لي زَوجَةٌ مِنَ المَوالي قَد كُنتُ هَجَرتُها دَهراً ، فَجاءَتني فَقالَت : إن كُنتَ قَد طَلَّقتَني فَأَعلِمني . فَقُلتُ لَها : لَم اُطَلِّقكِ ، ونِلتُ مِنها في هذَا اليَومِ ، فَكَتَبَت إلَيَّ بَعدَ أشهُرٍ تَدَّعي أنَّها حامِلٌ ، فَكَتَبتُ في أمرِها وفي دارٍ كانَ صِهري أوصى‏ بِها لِلغَريمِ‏۱ عليه السلام ، أسأَلُ أن يُباعَ مِنّي وأَن يُنَجَّمَ عَلَيَّ ثَمَنُها .
فَوَرَدَ الجَوابُ فِي الدّارِ : قَد اُعطيتَ ما سَأَلتَ ، وكَفَّ عَن ذِكرِ المَرأَةِ وَالحَملِ ، فَكَتَبَت إلَيَّ المَرأَةُ بَعدَ ذلِكَ تُعلِمُني أنَّها كَتَبَت بِباطِلٍ ، وأَنَّ الحَملَ لا أصلَ لَهُ ، وَالحَمدُ للَّهِ‏ِ رَبِّ العالَمينَ .

۷۲۶.الغيبة للطوسي : قالَ [ ابنُ نوحٍ‏] : وَجَدتُ في أصلٍ عَتيقٍ كُتِبَ بِالأَهوازِ فِي المُحَرَّمِ سَنَةَ سَبعَ عَشرَةَ وثَلاثِمِئَةٍ : أبو عَبدِ اللَّهِ ، قالَ : حَدَّثَنا أبو مُحَمَّدٍ الحَسَنُ بنُ عَلِيِّ بنِ إسماعيلَ بنِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ عَبدِ اللَّهِ بنِ مُحَمَّدِ (بنِ عُمَرَ) بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ الجُرجانِيُّ ، قالَ : كُنتُ بِمَدينَةَ قُمَّ فَجَرى‏ بَينَ إخوانِنا كَلامٌ في أمرِ رَجُلٍ أنكَرَ وَلَدَهُ ، فَأَنفَذوا رَجُلاً إلَى الشَّيخِ صانَهُ اللَّهُ . وكُنتُ حاضِراً عِندَهُ أيَّدَهُ اللَّهُ ، فَدَفَعَ إلَيهِ الكِتابَ، فَلَم يَقرَأهُ وأَمَرَهُ أن يَذهَبَ إلى‏ أبي عَبدِ اللَّهِ البَزَوفَرِيِّ أعَزَّهُ اللَّهُ لِيُجيبَ عَنِ الكِتابِ ، فَصارَ إلَيهِ وأَنَا حاضِرٌ .
فَقالَ (لَهُ) أبو عَبدِ اللَّهِ : الوَلَدُ وَلَدُهُ ، وواقَعَها في يَومِ كَذا وكَذا ، في مَوضِعِ كَذا وكَذا فَقُل لَهُ : فَيَجعَلُ اسمَهُ مُحَمَّداً ، فَرَجَعَ الرَّسولُ إلَى البَلَدِ وعَرَّفَهُم ، ووَضَحَ عِندَهُم القَولُ ، ووُلِدَ الوَلَدُ وسُمِّيَ مُحَمَّداً .

1.الغَرِيمُ : يعني صاحب الأمر عليه السلام ، قال الشيخ المفيد : وهذا رمز كانت الشيعة تعرفه قديماً بينها ويكون خطابها عليه للتقيّة (غريب الحديث في بحار الأنوار : ج ۳ ص ۱۳۰ «غرم») .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد چهارم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری محمّد کاظم طباطبایی و جمعی از پژوهشگران، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8352
صفحه از 447
پرینت  ارسال به