۷۲۰.كمال الدين‏- با سندش به نقل از نصر بن صباح‏^۱- : مردى از اهل بلخ، پنج دينار براى امام زمان عليه السلام فرستاد و نامه‏اى هم نگاشت و نامش را در آن تغيير داد. رسيدِ آن به همان اسم و رسم واقعى او به همراه دعاى امام براى او آمد.^۲

۷۲۱.كمال الدين‏- با سندش به نقل از شيخ محمّد بن عثمان عَمرى - : با مردى از روستاهاى عراق همراه شدم . او مالى همراه داشت كه از آنِ غريم (امام زمان عليه السلام ) بود و آن را فرستاد ؛ ولى به او باز گردانده و به او گفته شد : «حقّ پسران عمويت را از آن بيرون كن ، و آن ، چهارصد درهم است» .
آن مرد ، متحيّر و مبهوت و شگفت‏زده ماند و در حساب مال ، دقّت كرد . در دست او مزرعه‏اى از آنِ پسرعموهايش بود كه بخشى از حقّ آنان را به آنها باز گردانده بود و بخشى ديگر ، مغفول مانده بود . چون مال را برايشان محاسبه و بيرون كرد ، طبق فرموده امام عليه السلام چهارصد درهم شد . آن مال را بيرون آورد و بقيّه را براى امام عليه السلام فرستاد و پذيرفته شد .^۳

۷۲۰.كمال الدين : حَدَّثَنا أبي رضى اللَّه عنه ، قالَ : حَدَّثَنا سَعدُ بنُ عَبدِ اللَّهِ ، عَن عَلِيِّ بنِ مُحَمَّدٍ الرّازِيِّ ، قالَ : حَدَّثَني نَصرُ بنُ الصَّبّاحِ ، قالَ : أنفَذَ رَجُلٌ مِن أهلِ بَلخَ خَمسَةَ دَنانيرَ إلى‏ حاجِزٍ^۱ ، وكَتَبَ رُقعَةً وغَيَّرَ فيهَا اسمَهُ ، فَخَرَجَ إلَيهِ الوُصولُ بِاسمِهِ ونَسَبِهِ وَالدُّعاءُ لَهُ .

۷۲۱.كمال الدين : سَعدُ بنُ عَبدِ اللَّهِ ، عَن إسحاقَ بنِ يَعقوبَ ، قالَ : سَمِعتُ الشَّيخَ العَمرِيَّ رضى اللَّه عنه ^۲ يَقولُ : صَحِبتُ رَجُلاً مِن أهلِ السَّوادِ ومَعَهُ مالٌ لِلغَريمِ عليه السلام فَأَنفَذَهُ فَرُدَّ عَلَيهِ ، وقيلَ لَهُ :
أخرِج حَقَّ وُلدِ عَمِّكَ مِنهُ ، وهُوَ أربَعُمِئَةِ دِرهَمٍ .
فَبَقِيَ الرَّجُلُ مُتَحَيِّراً باهِتاً مُتَعَجِّباً ونَظَرَ في حِسابِ المالِ وكانَت في يَدِهِ ضَيعَةٌ لِوُلدِ عَمِّهِ قَد كانَ رَدَّ عَلَيهِم بَعضَها وزَوى‏ عَنهُم بَعضَها ، فَإِذَا الَّذي نَضَّ لَهُم مِن ذلِكَ المالِ أربَعُمِئَةِ دِرهَمٍ كَما قالَ عليه السلام ، فَأَخرَجَهُ وأَنفَذَ الباقِيَ فَقُبِلَ .