۶۹۷.رجال النجاشى: ابو الحسن على بن حسين بن موسى بن بابويه قمى، بزرگ قميان در روزگار خويش بود و بر آنان تقدّم داشت و فقيه و مورد اعتماد ايشان بود. او به عراق آمد و با ابو القاسم حسين بن روح - كه خدا رحمتش كند - گرد هم آمدند و او سؤالهايى از ابو القاسم پرسيد و پس از آن به وسيله على بن جعفر بن اسود ، با او نامهنگارى كرد و از او مىخواست كه عريضه او را - كه در آن ، درخواست فرزند كرده بود - ، به صاحب عليه السلام برساند.
امام عليه السلام به او نگاشت: «در اين باره برايت دعا كردهايم و به زودى ، دو پسر نيكوكار روزىات مىشود»۱ و ابو جعفر و ابو عبد اللَّه ، از كنيزى اُمّ ولد ، برايش به دنيا آمدند. ابو عبد اللَّه حسين بن عبيد اللَّه مىگفت: شنيدم كه ابو جعفر (شيخ صدوق) مىگفت: «من به دعاى صاحب الأمر عليه السلام متولّد شدهام» و به اين ، افتخار مىكرد. ۲