۱ / ۱۰
وكالت محمّد بن ابراهيم بن مهزيار
۶۷۶.الكافى- با سندش به نقل از محمّد بن ابراهيم بن مهزيار۱- : پس از درگذشت ابو محمّد (امام عسكرى عليه السلام ) ، [در باره جانشين داشتن ايشان] شك كردم. نزد پدرم وجوهات زيادى جمع شده بود. او آنها را برداشت و سوار كشتى شد و من نيز همراهش براى بدرقه رفتم. ناگاه ، دچار تب شديدى شد . گفت: پسرم! مرا برگردان كه اين ، مرگ است. سپس به من گفت: در باره اين پولها از خدا بترس . به من وصيّت كرد و در گذشت .۲
با خودم گفتم: پدرم كسى نبود كه وصيّت نادرستى بكند. اين پول را به عراق مىبرم و خانهاى در ساحل اجاره مىكنم و به هيچ كس چيزى نمىگويم. اگر حقيقت، مانند زمان خود ابو محمّد (امام عسكرى عليه السلام ) برايم روشن شد، پولها را به او مىدهم ، و گرنه با آن خوش مىگذرانم.۳
به عراق رفتم و خانهاى در ساحل اجاره كردم و چند روزى ماندم. ناگهان پيكى نامه آورد كه در آن ، نوشته شده بود: «اى محمّد! فلان مبلغ پول در ظروفى چنين و چنان، با تو هست» و [حتّى] آنچه را كه همراهم بود و من از آن اطّلاع نداشتم، خبر داده بود. من هم آنها را تحويل پيك دادم. چند روزى گذشت و خبرى نشد. غمگين شدم. باز نامهاى به من رسيد كه : «ما تو را به جاى پدرت گمارديم. پس خدا را سپاس گوى» .۴
۶۷۷.الغيبة ، طوسى- با سندش به نقل از محمّد بن ابراهيم بن مهزيار اهوازى - : پس از وفات ابو عمرو عَمرى (نايب اوّل) ، توقيعى چنين برايم آمد: «و فرزند۵ - كه خداوند ، حفظش كند - همواره در روزگار حيات پدرش - كه خدا از او خشنود باشد و او را خشنود كند و چهرهاش را خرّم گرداند - ، مورد اطمينان ما بوده و براى ما مانند پدر و پر كننده جاى خالى اوست و فرزند به فرمان ما، فرمان مىراند و عمل مىكند . خداوند ، سرپرستى او را بر عهده بگيرد! به [دستور و] سخن او عمل نما و اين را به كسانى كه با ما سر و كار دارند ، اعلام كن»۶ .۷
1.محمّد بن ابراهيم بن مهزيار اهوازى: از اصحاب امام عسكرى عليه السلام و از سفيران و بابهاى معروف امام مهدى عليه السلام پس از پدرش است. توفيق زيارت امام مهدى عليه السلام را يافت و بر معجزه ايشان واقف شد (ر . ك : ج ۳ ص ۳۳۹ ح ۶۱۶ و ج ۴ ص ۱۴۱ ح ۶۶۱ و ج ۵ ص ۹۲ ح ۸۱۰ ، رجال الطوسى : ص ۴۰۲ ش ۵۸۹۷ ، مستدركات علم رجال الحديث : ج ۶ ص ۳۷۰ ش ۱۲۲۸۵ ، قاموس الرجال : ج ۹ ص ۵ ش ۶۲۹۱ ، معجم رجال الحديث : ج ۱۵ ص ۲۳۲ ش ۹۹۶۶ . وى مىگويد: «وكالت او ثابت نيست و بر وثاقت او دلالت نمىكند») .
2.در الإرشاد آمده است : پس از سه روز در گذشت .
3.در نسخه الغيبةى طوسى ، «و گرنه آن را صدقه مىدهم» آمده است.
4.الكافى : ج ۱ ص ۵۱۸ ح ۵ ، الإرشاد : ج ۲ ص ۳۵۵ ، الغيبة ، طوسى : ص ۲۸۱ ح ۲۳۹ ، كشف الغمّة :ج ۲ ص ۴۵۰ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۱۰ ح ۳۱ .
5.مراد ، محمّد بن عثمان ، نايب دوم امام عصر عليه السلام ، فرزند ابو عمرو عثمان بن سعيد (نايب اوّل امام عليه السلام ) است .
6.طبق نسخههاى ديگر كه «معاملينا» و نه «معاملتنا» دارند، ترجمه شد . (م)
7.الغيبة ، طوسى : ص ۳۶۲ ح ۳۲۵ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۴۹ ح ۳ .