۶۶۵.الغيبة ، طوسى- با سندش به نقل از ابو على محمّد بن همّام - : ابو محمّد شريعى۱ - كه به گمان هارون ،۲ نامش حسن و از همراهان امام هادى عليه السلام و پس از او، امام عسكرى عليه السلام بود - ، نخستين كسى بود كه ادّعاى جايگاهى را كرد كه خداوند ، او را در آن جا قرار نداده بود و شايسته آن هم نبود و به خداوند و حجّتهايش دروغ بست و چيزهايى را به آنها نسبت داد كه شايسته ايشان نبود و ايشان از آن بيزار بودند . از اين رو ، شيعيان ، او را لعنت كردند و از او بيزارى جستند و توقيع امام عليه السلام در نفرين و بيزارى از او بيرون آمد.
هارون گفت : سپس كفر و كژروىِ او آشكار شد.۳
۶۶۶.الغيبة ، طوسى- به نقل از محمّد بن يعقوب كلينى - : توقيعى طولانى به عَمرى رسيده است كه ما آن را [اين گونه ]كوتاه نموديم : «و ما از ابن هلال - كه خدا رحمتش نكند - و كسى كه از او بيزارى نجويد ، به خداى متعال ، بيزارى مىجوييم. آنچه را ما از حال اين نابهكار برايت گفتيم ، به اسحاقى۴ و همشهريانش و همه كسانى كه از تو در باره او پرسيدهاند و خواهند پرسيد، اطّلاع بده».۵
1.ر . ك : ج ۴ ص ۸۰ (مدعيّان دروغين وكالت) .
2.ابو محمّد هارون بن موسى تلّعبكرى (م ۳۸۵ ق) : شيخ طوسى در كتاب رجالش آورده است : «جليل القدر، عظيم المنزله، پُرروايت، بىنظير و موثّق است و تمام اصول و مصنّفات را روايت مىكند» (ر. ك : رجال الطوسى: ص ۴۴۹ ش ۶۳۸۶) .
3.الغيبة ، طوسى : ص ۳۹۷ ح ۳۶۸ (با سند صحيح) ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۶۷ .
4.به احتمال فراوان ، مقصود ، احمد بن اسحاق قمى است .
5.الغيبة ، طوسى : ص ۳۵۳ ح ۳۱۳ (با سند صحيح) ، بحار الأنوار : ج ۵۰ ص ۳۰۷ ح ۳ .