علاوه بر رئيس آنان، كرعاوى، جمعاً ۲۶۳ نفر كشته و ۴۴۸ نفر دستگير شدند.^۱ده نفر از آنان به اعدام ، ۸۱ نفر به حبس ابد و ۳۵۰ نفر به زندان‏هاى كوتاه‏مدّت، محكوم شدند. ۵۴ نفر نيز آزاد شدند. كتابى با عنوان قاضى السماء در اين تشكيلات به اسم رئيس اين گروه چاپ شده كه حاوى ادّعاهاى اوست.
به نظر مى‏رسد نوعى فريبكارى براى توده‏هاى مردم در پشت اين حركت مشكوك بوده است تا او را به عنوان «مهدى» و «مهدى منتظر» معرّفى كند؛ امّا اصل ماجرا نوعى توطئه سازماندهى شده توسّط ديگران و البتّه با فرماندهى يك فرد قدرت‏طلب فعّال براى كسب كمك‏ها و حمايت‏ها از ديگران بوده است.^۲

جنبش احمد اسماعيل كويطع سويلمى‏

احمد اسماعيل - كه از اندكى بعد ، به «احمد الحسن» مشهور شد - ، از شهرك مُدينه از توابع بصره و از طوايف صيامره بود. وى فارغ التحصيل از دانشكده هندسه است. وى خود را «يَمانى» و اندكى بعد، «سفير الإمام المهدى عليه السلام » معرّفى كرد و بعد هم گفت كه فرزند و وصىّ حضرت است. وى ادّعاهاى خود را از سال ۱۴۲۴قمرى شروع كرد.
وى نام خانوادگى خود «كويطع» را حذف و نسبى كه سيادت وى را تأييد كند، ساخته و منتشر كرد. گفته مى‏شود: مدّت كوتاهى در نجف درس خواند؛ امّا به سرعت، مشغول اين قبيل ادّعاها شد و درس را رها كرد. اين شخص كه گروهى را فريفته خويش كرده، يك بار هم به قم آمد و نشريّه‏هايى در باره دعوت يَمانى خود ،

احمد الحسن و مرسومى‏^۱ بر جاى مانده است.^۲
اكنون گزارش اجمالى از برخى از اين حركت‏ها ارائه مى‏شود.

جند السماء و ضياء الكرعاوى‏

در سال ۲۰۰۶ م، جنبشى مذهبى - نظامى در اطراف نجف پديد آمد كه به «جند السماء» شهرت يافت. رهبرى اين گروه را احمد كاظم كرعاوى بصرى (ضياء كرعاوى) و سامر بوقمره (كاظم عبد الزهره) بر عهده داشتند. گفته شده است كه كرعاوى خود را على بن ابى طالب ناميده و گروه وى، او را مهدى منتظر ناميدند.

در باره وى گفته شده كه او منتسب به قبيله اكرع در اطراف حلّه بوده و اساساً سيّد نيست. وى فارغ التحصيل آكادمى هنرهاى زيبا در بغداد بوده و نوازندگى هم مى‏دانسته و هيچ نوع تمايلات دينى نداشته است، گر چه نقلى حكايت از آن دارد كه مدّتى در نجف بوده است.
گروهى كه وى ايجاد كرد، يك گروه دينى - نظامى بودند و در فاصله سيزده كيلومترى نجف در محدوده‏اى كه شامل پنجاه تا شصت خانه مى‏شد و تجهيزات فراوانى در آنها جاسازى شده بود، استقرار داشتند. نامى كه آنان براى خود برگزيده بودند، «جند السماء» و «جيش الرعب» بود.
هدف اين گروه، اين بود كه روز عاشورا با حمله به نجف، مراجع تقليد را بكشند و اين شهر را مركز خود اعلام كنند؛ امّا پيش از آن، در روز نهم محرّم، نيروهاى عراقى همراه شمارى از نيروهاى امريكايى به آنان يورش بردند.^۳ در اين حمله،