فصل سوم : ديدار كنندگان امام(ع) در روزگار غيبت كبرا و كسانى كه كرامتى از او ديدهاند
۳ / ۱
ابن هشام
۸۱۳.قطب الدين راوندى ،۱ از ابو القاسم جعفر بن محمّد بن قولويه۲ نقل مىكند كه گفت: در سال ۳۳۹ ق ، سالى كه قرمطيان ، حجر الأسود را به جاى خودش در كعبه نهادند ، چون در سفر حج به بغداد رسيدم، بزرگترين انديشهام اين بود كسى را كه حجر الأسود را در جاى خود مىنهد، دريابم ؛ چون كه ماجراى كار او در كتابها آمده بود، و اين كه آن سنگ را در هر زمانى حجّت خدا بر جايش مىنهد، آن گونه كه در زمان حَجّاج، امام زين العابدين عليه السلام آن را در جايش قرار داد تا قرار گرفت.
من به سختى بيمار شدم، آن چنان كه بيم جان داشتم، و آنچه را در نظر داشتم ،
1.شيخ قطب الدين، ابو الحسن يا ابو الحسين، سعيد بن عبد اللَّه بن حسين بن هبة اللَّه بن حسن راوندى كاشانى، عالم بزرگ، محدث، مفسّر، متكلّم، فقيه، فيلسوف و تاريخدان بزرگ شيعه در قرن ششم هجرى است. منهاج البراعة فى شرح نهج البلاغة و الخرائج و الجرايح از آثار اوست (الثقات العيون فى سادس القرون : ص ۱۰۳، أعيان الشيعة، ج ۷ ص ۲۶۰، رياض العلماء، ج ۲ ص ۴۳۵، معالم العلماء: ص ۱۵ ش ۱۶).
2.جعفر بن محمّد بن قولويه قمى (م ۳۶۸ ق) : استاد شيخ مفيد و از بزرگان فقه و حديث شيعه و كاملاً مورد اعتماد است. او تأليفات فراوانى دارد (ر . ك : الفهرست ، طوسى: ص ۹۱ ش ۱۴۱، رجال الطوسى: ص ۴۱۸ ش ۶۰۳۸، أمل الآمل: ج ۲ ص ۵۵ ش ۱۴۳، بحار الأنوار: ج ۵۲ ص ۵۹.