بود - رفتم. هنگامى كه به مسجد [غدير] وارد شدم، نماز خواندم و گونه به خاك ساييدم و در دعا كوشيدم و با خدا به خاطر آنان (خاندان امام عسكرى عليه السلام) راز و نياز كردم، و به قصد عسفان (آبادى‏اى ميان جُحفه و مكّه) بيرون آمدم و پيوسته رفتم تا به مكّه وارد شدم و چند روزى آن جا ماندم و به طواف كعبه مى‏رفتم و [در مسجد الحرام ]اعتكاف كردم .
شبى در طواف بودم كه متوجّه جوانى نيكوروى و خوش‏بو شدم كه با وقار راه مى‏رفت و گرد كعبه طواف مى‏كرد. دلم به او مايل شد و به سوى او رفتم و خود را به او نزديك كردم . به من گفت: «اهل كجايى؟» .
گفتم: از عراقم .
به من گفت: «از كدام منطقه عراق؟» .
گفتم: از اهواز.
به من گفت: «ابن خصيب‏^۱ را در آن جا مى‏شناسى؟» .
گفتم: خدا رحمتش كند! دعوت حق را لبيك گفت.
گفت: «خدا رحمتش كند! چه شبش طولانى و عبادتش فراوان و اشكش ريزان بود. آيا على بن ابراهيم بن مازيار را مى‏شناسى؟».
گفتم: من على بن ابراهيم هستم.
گفت: «درود بر تو ، اى ابو الحسن! با نشانى كه ميان تو و ابو محمّد (امام عسكرى عليه السلام) بود، چه كردى؟».
گفتم: همراهم است.
گفت: «آن را بيرون بياور» و من دست به جيبم بردم و آن را بيرون آوردم، و هنگامى كه آن را ديد، نتوانست جلوى اشك ريختنش را بگيرد و با صداى بلند

گذشت؛ امّا ميان شما كسى را به جاى نهاد كه گردنش مانند اين است . و با دستش اشاره كرد .^۱

۲ / ۱۶

على بن ابراهيم بن مهزيار ^۲

۷۹۷.حبيب بن محمّد صنعانى‏ چنين گفته است كه : بر على بن ابراهيم بن مهزيار اهوازى وارد شدم و از او در باره خاندان امام عسكرى عليه السلام پرسيدم.
گفت: اى برادر! از امرى بزرگ پرسيدى . بيست حج گزاردم و در همه آنها در پى ديدن امام زمان عليه السلام بودم؛ امّا راهى به آن نيافتم؛ ولى شبى در بسترم خوابيده بودم كه در عالم رؤيا ديدم كسى مى‏گويد: «اى على بن ابراهيم! خدا اذن حج گزاردن به من داده است» و من نفهميدم شب را چگونه به صبح رساندم و در كارم مى‏انديشيدم و شب و روز ، منتظر رسيدن موسم حج بودم.
هنگامى كه موسم حج رسيد، كارهايم را سامان دادم و به سوى مدينه بيرون آمدم، و همواره مى‏رفتم تا به يثرب (مدينه) رسيدم. در باره خاندان امام عسكرى عليه السلام جستجو كردم . اثرى نيافتم و خبرى نشنيدم. در كار خودم مى‏انديشيدم ، تا آن كه به قصد مكّه از مدينه بيرون آمدم و به [ميقات ]جُحفه رسيدم و يك روز در آن جا ماندم و از آن جا به سوى غدير خُم - كه در چهار ميلى جُحفه