ر .ك : ج ۵ ص ۳۶۱ ح ۹۵۲ و ح ۹۵۳.
۳ / ۶
يارى خواستن از خدا در روزگار غيبت
الف - دعاى غريق
۱۰۰۴.كمال الدين - با سندش به نقل از عبد اللَّه بن سنان - : من و پدرم بر امام صادق عليه السلام وارد شديم. فرمود: «شما چگونه خواهيد بود هنگامى كه در روزگارى قرار مىگيريد كه پيشواى هدايت را نمىبينيد و نشانهاى ديده نمىشود و تنها، كسى در آن روزگار نجات مىيابد كه دعاى غريق را بخواند».
پدرم به ايشان گفت: اگر اين وضعيت در شب اتّفاق افتد، چه كنيم؟
فرمود: «تو به آن روزگار نمىرسى؛ امّا اگر چنين شد، همان را كه در دست داريد، بچسبيد تا كار برايتان روشن شود».۱
۱۰۰۵.كمال الدين - با سندش به نقل از عبد اللَّه بن سنان - : امام صادق عليه السلامفرمود: «شبههاى به شما مىرسد و بدون نشانه قابل رؤيت و يا پيشواى هدايت مىمانيد و جز كسى كه دعاى غريق را بخواند، نجات نمىيابد».
گفتم: دعاى غريق چگونه است؟
فرمود: «مىگويى : "اى خدا! اى مهرگستر! اى مهربان! اى دگرگون كننده دلها! دلم را بر دينت استوار بدار"».
گفتم: اى خدا! اى مهرگستر! اى مهربان! اى دگرگون كننده دلها و ديدهها! دلم را بر دينت استوار بدار.
فرمود: «خداى عزّ و جل، دگرگون كننده دلها و ديدههاست؛ امّا همان گونه بگو كه برايت مىگويم : اى دگرگون كننده دلها! دلم را بر دينت استوار بدار».۲