۹۹۲.المحاسن - با سندش به نقل از حكم بن عُيَينه - : هنگامى كه امير مؤمنان عليه السلام خوارج را در جنگ نهروان كشت، مردى به سوى ايشان برخاست و گفت: اى امير مؤمنان! خوشا به حال ما كه در اين موضع، همراه تو بوديم و اين خوارج را در ركاب تو كشتيم.
امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «سوگند به كسى كه دانه را شكافت و بنى آدم را آفريد، در اين موضع، مردمى همراه ما حضور يافتند كه خداوند، هنوز پدران و نياكان آنها را نيافريده است».
مردى گفت: چگونه افرادى كه هنوز آفريده نشدهاند، كنار ما حضور داشتهاند؟
فرمود: «آرى. قومى در آخر الزمان خواهند بود كه با ما در اين كار (پيكار) شريك اند و در برابر ما [راضى و] تسليم اند. آنان شريكان حقيقى و به حقّ ما بر آنچه هستيم، هستند».۱
۹۹۳.كمال الدين - با سندش به نقل از عبد السلام بن صالح هروى، از امام رضا عليه السلام، از پدرش، از پدرانش عليهم السلام ، از امام على عليه السلام - : پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود: «به كسى كه مرا بشارت دهنده به حق برانگيخت، سوگند كه قائم از نسل من، مطابق با عهدى بسته شده با من غايب خواهد شد، تا آن جا كه بيشتر مردم خواهند گفت: خدا را به خاندان محمّد، حاجتى نيست! و برخى ديگر در ولادت او شك مىكنند. پس هر كس آن روزگار را درك مىكند، بايد به دينش بچسبد و با شكّش، راهى به دينش براى شيطان قرار ندهد تا [نتواند ]دينش را از دستش بگيرد و او را از دينش بيرون برد، كه پيشتر، پدر و مادرتان را از بهشت بيرون آورد و خداوند عزّ و جل شيطانها را اولياى بىايمانها قرار داده است».۲
