فصل سوم : استقامت
۳ / ۱
سختى ديندارى در روزگار غيبت
۹۷۱.بصائر الدرجات - با سندش به نقل از ابو بصير - : امام باقر عليه السلامفرمود: «روزى پيامبر خدا نزد گروهى از يارانش بود كه دو بار فرمود: "خدايا! برادرانم را به من نشان بده". ياران گرداگرد ايشان گفتند: مگر ما برادران شما نيستيم، اى پيامبر خدا؟! فرمود: "خير! شما ياران من هستيد! برادران من، گروهى از مردم آخر الزمان هستند كه بى آن كه مرا ديده باشند، به من ايمان آوردهاند. خداوند، آنان را به نامشان و نام پدرانشان، پيش از آن كه از پشت پدرانشان و رحم مادرانشان بيرون بيايند، به من شناسانده است. هر كدام از آنها بر دين خود، پايدارتر از كسى است كه در شب تاريك، شاخه پُر تيغ قَتاد۱ را صاف و تهى از خار مىكند، يا مانند كسى است كه آتش غَضا۲ به دست گرفته است. آنان چراغهايى در دل تاريكى اند و خداوند از هر فتنه غبارآلودى نجاتشان مىدهد"».۳
۹۷۲.الكافى - با سندش به نقل از يمان خرمافروش - : نزد امام صادق عليه السلامنشسته بوديم كه به ما فرمود: «صاحب اين امر، غيبتى دارد كه در آن روزگار، كسى كه به دين خود چنگ مىزند، مانند كسى است كه شاخه پُر از خار و تيغ را با دستش صاف و تهى از خار مىكند» و با دستش اين كار را تصوير كرد [و در ادامه فرمود :] «كدام يك از شما چنين مىكند؟» . آن گاه مدّتى دراز نگاهش را به زمين دوخت و سپس فرمود: «صاحب اين امر، غيبتى دارد . بنده بايد از خدا پروا كند و به دينش چنگ بزند» .۴
1.«قتاد» يا مغيلان، درختچهاى است كه شاخه آن، تيغهاى بسيار تيزى دارد.
2.غَضا يا همان درخت «گز»، درختى است كه چوب آن، محكم و بادوام و آتش آن، ديرپا و پُرحرارت است.
3.بصائر الدرجات : ص ۸۴ ح ۴ ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۱۲۳ ح ۸ .
4.الكافى : ج ۱ ص ۳۳۵ ح ۱ ، الغيبة، نعمانى : ص ۱۶۹ ح ۱۱ ، الغيبة، طوسى : ص ۴۵۵ ح ۴۶۵ ، كمال الدين : ص ۳۴۶ ح ۳۴ (هر دو منبع به نقل از هانى تمّار) ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۱۱۱ ح ۲۱ .