381
دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد پنجم

فصل سوم : استقامت‏

۳ / ۱

سختى ديندارى در روزگار غيبت‏

۹۷۱.بصائر الدرجات‏ - با سندش به نقل از ابو بصير - : امام باقر عليه السلامفرمود: «روزى پيامبر خدا نزد گروهى از يارانش بود كه دو بار فرمود: "خدايا! برادرانم را به من نشان بده". ياران گرداگرد ايشان گفتند: مگر ما برادران شما نيستيم، اى پيامبر خدا؟! فرمود: "خير! شما ياران من هستيد! برادران من، گروهى از مردم آخر الزمان هستند كه بى آن كه مرا ديده باشند، به من ايمان آورده‏اند. خداوند، آنان را به نامشان و نام پدرانشان، پيش از آن كه از پشت پدرانشان و رحم مادرانشان بيرون بيايند، به من شناسانده است. هر كدام از آنها بر دين خود، پايدارتر از كسى است كه در شب تاريك، شاخه پُر تيغ قَتاد۱ را صاف و تهى از خار مى‏كند، يا مانند كسى است كه آتش غَضا۲ به دست گرفته است. آنان چراغ‏هايى در دل تاريكى اند و خداوند از هر فتنه غبارآلودى نجاتشان مى‏دهد"».۳

۹۷۲.الكافى‏ - با سندش به نقل از يمان خرمافروش - : نزد امام صادق عليه السلامنشسته بوديم كه به ما فرمود: «صاحب اين امر، غيبتى دارد كه در آن روزگار، كسى كه به دين خود چنگ مى‏زند، مانند كسى است كه شاخه پُر از خار و تيغ را با دستش صاف و تهى از خار مى‏كند» و با دستش اين كار را تصوير كرد [و در ادامه فرمود :] «كدام يك از شما چنين مى‏كند؟» . آن گاه مدّتى دراز نگاهش را به زمين دوخت و سپس فرمود: «صاحب اين امر، غيبتى دارد . بنده بايد از خدا پروا كند و به دينش چنگ بزند» .۴

1.«قتاد» يا مغيلان، درختچه‏اى است كه شاخه آن، تيغ‏هاى بسيار تيزى دارد.

2.غَضا يا همان درخت «گز»، درختى است كه چوب آن، محكم و بادوام و آتش آن، ديرپا و پُرحرارت است.

3.بصائر الدرجات : ص ۸۴ ح ۴ ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۱۲۳ ح ۸ .

4.الكافى : ج ۱ ص ۳۳۵ ح ۱ ، الغيبة، نعمانى : ص ۱۶۹ ح ۱۱ ، الغيبة، طوسى : ص ۴۵۵ ح ۴۶۵ ، كمال الدين : ص ۳۴۶ ح ۳۴ (هر دو منبع به نقل از هانى تمّار) ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۱۱۱ ح ۲۱ .


دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد پنجم
380

الفصل الثالث : الاِستِقامَةُ

۳ / ۱

صُعوبَةُ التَّمَسُّكِ بِالدّينِ في عَصرِ الغَيبَةِ

۹۷۱.بصائر الدرجات : حَدَّثَنَا العَبّاسُ بنُ مَعروفٍ ، عَن حَمّادِ بنِ عيسى‏ ، عَن أبِي الجارودِ ، عَن أبي بَصيرٍ ، عَن أبي جَعفَرٍ عليه السلام ، قالَ :
قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله ذاتَ يَومٍ وعِندَهُ جَماعَةٌ مِن أصحابِهِ : اللَّهُمَّ لَقِّني إخواني - مَرَّتَينِ - فَقالَ مَن حَولَهُ مِن أصحابِهِ : أما نَحنُ إخوانُكَ يا رَسولَ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله ؟ !
فَقالَ : لا ، إنَّكُم أصحابي ، وإخواني قَومٌ مِن آخِرِ الزَّمانِ آمَنوا بي ولَم يَرَوني ، لَقَد عَرَّفَنيهِمُ اللَّهُ بِأَسمائِهِم وأَسماءِ آبائِهِم مِن قَبلِ أن يُخرِجَهُم مِن أصلابِ آبائِهِم وأَرحامِ اُمَّهاتِهِم ، لَأَحَدُهُم أشَدُّ بَقِيَّةً عَلى‏ دينِهِ مِن خَرطِ القَتادِ فِي اللَّيلَةِ الظَّلماءِ ، أو كَالقابِضِ عَلى‏ جَمرِ الغَضى‏۱ ، اُولئِكَ مَصابيحُ الدُّجى‏ ، يُنَجيهِمُ اللَّهُ مِن كُلِّ فِتنَةٍ غَبرآءَ مُظلِمَةٍ .

۹۷۲.الكافي : مُحَمَّدُ بنُ يَحيى‏ وَالحَسَنُ بنُ مُحَمَّدٍ جَميعاً ، عَن جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ الكوفِيِّ ، عَنِ الحَسَنِ بنِ مُحَمَّدٍ الصَّيرَفِيِّ ، عَن صالِحِ بنِ خالِدٍ ، عَن يَمانٍ التَّمّارِ ، قالَ : كُنّا عِندَ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام جُلوساً فَقالَ لَنا :
إنَّ لِصاحِبِ هذَا الأَمرِ غَيبَةً ، المُتَمَسِّكُ فيها بِدينِهِ كَالخارِطِ لِلقَتادِ۲- ثُمَّ قالَ هكَذا بِيَدِهِ - فَأَيُّكُم يُمسِكُ شَوكَ القَتادِ بِيَدِهِ ؟ ثُمَّ أطرَقَ مَلِيّاً ، ثُمَّ قالَ : إنَّ لِصاحِبِ هذَا الأَمرِ غَيبَةً ، فَليَتَّقِ اللَّهَ عَبدٌ وَليَتَمَسَّك بدينِهِ .

1.الغضى‏ : شجر وخَشَبُه من أصلب الخَشَبِ ، ولهذا يكون في فحمه صلابه (المصباح المنير : ص ۴۴۹ «أغضى‏») .

2.القَتادُ : شجر صُلْبُ شَوكُهُ كالإبَر (مجمع البحرين : ج ۳ ص ۱۴۳۸ «قتد») .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد پنجم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری محمّد کاظم طباطبایی و جمعی از پژوهشگران، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 9551
صفحه از 432
پرینت  ارسال به