گفتم : بله ، سَرورم !
فرمود: «امسال را با آنها به حج مرو و برگرد. سال بعد حج بگزار».
آن گاه هميانى را كه در برابرش بود، به طرف من انداخت و فرمود: «اين را خرج راهت كن و در بغداد نزد فلانى - كه نامش را بُرد - مرو و او را از چيزى [از اين ملاقات‏] مطّلع مكن».
[آرى، او] به نزد ما در شهر بر گشت.^۱
بعد، چند پيك نزد ما آمدند و خبر دادند كه ياران ما [كه براى حج رفته بودند] ، از گردنه برگشته‏اند.
غانم به خراسان رفت و سال بعد كه شد، به حج رفت و از سوغاتى‏هاى خراسان براى ما [به قم‏] هديه فرستاد. او مدّتى در خراسان اقامت كرد و سپس از دنيا رفت. خدايش بيامرزد!^۲

۲ / ۵

ابو عبد اللَّه صالح‏

۷۸۰.ابو عبد اللَّه بن صالح‏^۳ گفته است كه : او (امام زمان عليه السلام) را ديد[م‏] كه نزد حجر الأسود - كه مردم همديگر را براى استلام آن گرفته و كنار مى‏كشند - مى‏فرمايد : «به اين [كار] ، فرمان نيافته‏اند!» .^۴

پس از او ، پيامبرى نخواهد آمد و زمام امورِ پس از وى به دست وصى و وارث و جانشين اوست و سپس به دست اوصيا ، يكى پس از ديگرى ، و اين امر خدا ، همچنان در نسل‏هاى بعدىِ آنها جريان مى‏يابد تا سپرى شدن دنيا. بنا بر اين، وصىّ وصىّ محمّد ، چه كسى است؟ گفت: حسن ، سپس حسين ، پسران محمّد ، و همچنان اوصيا را ادامه داد تا رسيد به صاحب الزمان عليه السلام. آن گاه مرا از آنچه رخ داده (غيبت امام) آگاه ساخت و از آن پس ، تمام همّ و غم من اين بود كه به ناحيه‏[ى مقدّسه ]بروم.
ابو سعيد در سال دويست و شصت و چهار به قم آمد و همنشين ياران ما شد و با آنها به بغداد رفت. او در اين سفر ، همراهى از اهالى سند داشت كه با او همكيش بود.
عامرى افزود: غانم به من گفت: من از بعضى از اخلاق و رفتارهاى همسفرم خوشم نيامد. از اين رو از او جدا شدم. از بغداد به عبّاسيه رفتم تا براى نماز آماده شوم و نماز بگزارم.
همين طور كه ايستاده بودم و به مقصودم از اين سفر فكر مى‏كردم، ناگهان ديدم شخصى آمد و گفت: تو فلانى هستى؟ و نام هندى او را برد .^۱ گفتم: بله. گفت: مولايت تو را احضار كرده است. من با او رفتم. مدام مرا از كوچه‏اى به كوچه‏اى مى‏برد تا اين كه به سرايى و بستانى رسيد. ديدم امام عليه السلام نشسته است. به زبان هندى فرمود: «خوش آمدى فلانى ! حالت چه طور است؟ حال فلانى و فلانى چه طور بود؟» تا هر چهل نفر را اسم بُرد و از حال يكايك آنها پرسيد. آن گاه از آنچه ميان ما گذشته بود ، به من خبر داد و همه اينها به زبان هندى بود.
سپس فرمود: «مى‏خواستى با قمى‏ها به حج بروى؟» .