به امام هادى عليه السلام نامهاى نوشتم و در آن از فَرَج پرسيدم. ايشان به من نوشت: «هنگامى كه صاحب شما از سراى ستمكاران غيبت كرد، منتظر فرج باشيد».
۳. خصيبى در الهداية الكبرى، به نقل از امام رضا عليه السلام اين گونه آورده است:
إِذَا رُفِعَ عَالِمُكُم وَ غابَ مِن بَينِ أَظهُرِكُم فَتَوَقَّعُوا الفَرَجَ الْأَعظَمَ مِن تَحتِ أَقدَامِكُم .۱
هنگامى كه دانشمندتان از ميانتان رخت بر بست ، از زير پاهايتان ، منتظر فرج بزرگترى باشيد .
۴. در كتاب إثبات الوصيّة، دو گزارش با اين مضمون آمده است. گزارش على بن مهزيار با همان سند۲ و گزارش مشابه با گزارش كلينى به نقل از ابن فضّال، از ريّان بن صلت، از امام رضا عليه السلام.۳
تحليل مجموعه احاديث
۱. با توجّه به مجموعه احاديث و عباراتى همچون : «إذا غابَ صاحِبكُم ... فتَوَقَّعُوا الفَرَجَ» يا «إذا غابَ عالِمُكُم ...» معلوم مىشود كه مراد از حديث امام هادى عليه السلام هم «رفع العَلَم» به معناى پنهان شدن و از صحنه خارج شدن عَلَم يعنى امام است . از اين رو، قرائت «رفع العِلم» در اين حديث، تمام نيست.
۲. مراد از «رفع العلم من بين أظهركم» نيز با توجّه به مجموعه احاديث ، به معناى بر چيده شدن و رخت بر بستن امام و هدايتگر است. از اين رو، معناى برافراشته شدن عَلَم و پرچم، صحيح نيست.
اصولاً هر گاه واژه «رفع» با حرف جرّ «مِن» همراه شود ، به معناى برچيده شدن،
