با اين همه، منتظرِ مسئول مى‏داند كه عدالت فراگير و جهانى، تنها در سايه دولت مهدوى پديد مى‏آيد . از اين رو، آماده‏سازى زمينه‏هاى ورود به آن دوره را وظيفه خود مى‏شمرد.
امام صادق عليه السلام به اين انتظار مسئولانه اشاره نموده و فرموده است:
لِيُعِدَّنَّ أحَدُكُم لِخُروجِ القائِمِ وَ لَو سَهماً.^۱
هر يك از شما بايد خود را براى خروج قائم آماده كند، هر چند با فراهم آوردن تيرى باشد.
امام زين العابدين عليه السلام نيز ضمن برشمردن فضايل منتظران، به مسئوليت آنها اشاره نموده و فرموده است:
اُولئِكَ المُخلِصونَ حَقّاً وَ شيعَتُنا صِدقاً ، وَ الدُّعاةُ إلى‏ دينِ اللَّهِ عزّ و جل سِرّاً وَ جَهراً .^۲
آنان مخلصان حقيقى، شيعيان راستين ما و دعوتگران به دين خدا در پيدا و نهان هستند.
روشن است كه غيبت امام عصر عليه السلام ، سبب كنار نهادن وظايف مسلمانان در امر به معروف و نهى از منكر، مبارزه با ظلم و تلاش در راه گسترش عدالت نخواهد شد.^۳ از اين رو مى‏گوييم: احاديث مرتبط با انتظار فرج امام عصر عليه السلام، افزون بر دو ركن پيشين (نارضايتى از وضع موجود و اميد به آينده بهتر)، به ركن سوم و مهم‏ترى نيز اشاره دارند، و آن مسئوليت‏پذيرى در دوره انتظار و آمادگى روحى - روانى و تجربه‏اندوزىِ علمى و مهارتى در اين دوره و زمينه‏سازى براى ظهور امام مهدى عليه السلام و دوره پس از ظهور است. ركن سوم انتظار (مسئوليت‏پذيرى)، هويت ويژه‏اى به انتظار مى‏بخشد و آن را از خمودگى و بى‏تفاوتى نسبت به آينده، متمايز مى‏كند.

معترض است، ولى بدون هيچ گونه تلاش و كوششى، تنها چشم به راه آينده بهتر است.
وضعيت موجود، او را سرخورده و منزوى كرده است و او با دورى گزيدن از روال عمومى جامعه و حوادث سياسى و اجتماعى، اعتراض خويش را از وضعيت موجود، اعلام مى‏كند.
او تنها در پى آن است كه خود و يا نزديكانش، تحت تأثير وضعيت موجود قرار نگيرند؛ ولى تلاش در راه نجات ديگران را وظيفه خويش نمى‏داند.
مطابق اين ديدگاه، اصلاح جامعه قبل از ظهور مهدى عليه السلام اقدامى بيهوده و بى‏نتيجه است و وظيفه ما تنها آن است كه چشم به راه موعود و منجى باشيم تا او بيايد و نابه‏سامانى‏ها را سامان دهد.
۲. انتظار مسئولانه: شخص منتظر مسئول، حالتى سازنده، فعّال، پويا و تأثيرگذار دارد، وضعيت موجود را بر نمى‏تابد و تلاش مى‏كند تا زمينه‏هاى اجتماعى و فرهنگى براى ظهور امام عليه السلام را آماده كند. او نه تنها از منظر ويژگى‏هاى فردى، خود را شخصى آماده براى عصر ظهور تربيت مى‏كند، بلكه از منظر دانش و مهارت‏هاى ادارى، اجتماعى، سياسى و فرهنگى نيز آمادگى كامل ورود فرد و جامعه به عصر ظهور را در پيشديد خود دارد و توانايى اداره جامعه مهدوى را داراست.
جامعه مهدوى ، جامعه‏اى پويا، آماده، گوش به فرمان و شايسته آرمان مهدوى است. از اين رو، پديد آوردن زمينه و آمادگى‏هاى اجتماعى، تشكيلاتى و فرهنگى نيز مى‏بايد مورد توجّه باشد.
انتظار فرج مسئولانه، به معناى باور داشتن به اهداف جامعه مهدوى است. منتظر مسئول، در محدوده قدرت و عمل خويش، تلاش در برپايى جامعه‏اى مطابق با معيارهاى مهدوى را وظيفه خويش مى‏داند.
تكامل انسان و جامعه، كوشش در مسير بازسازى جامعه بر اساس قسط و عدل، و مبارزه با ظلم و بى‏عدالتى، از جمله نمودهاى انتظار مسئولانه‏اند.