د - «المنتظرين لظهوره» ، همانند حديث «إنَّ أهلَ زَمانِ غَيبَتِهِ القائِلينَ بِإِمامَتِهِ وَ المُنتَظِرينَ لِظُهورِهِ أفضَلُ مِن أهلِ كُلِّ زَمانٍ؛۱آنان كه در روزگار غيبت او، امامتش را باور داشته و ظهورش را منتظر باشند، از مردم هر روزگار ديگرى برترند».
ه - «المنتظر لأمرنا»، همچون حديث: «المُنتَظِرُ لِأَمرِنا كَالمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فى سَبيلِ اللَّهِ؛۲ منتظر امر ما، مانند كسى است كه در راه خدا در خون خود غلتيده است».
و - «منتظرون لدولة الحقّ».۳
ز - «المنتظر للثانى عشر».۴
توجّه بدين نكته نيز شايسته است كه يكى از القاب امام مهدى عليه السلام، «منتظَر» است كه برگرفته از حالت انتظار دوستان و شيعيان اهل بيت عليهم السلام براى ظهور اوست.
صقر بن ابى دلف، آن گاه كه از امام رضا عليه السلام در باره چرايىِ ملقّب شدن امام مهدى عليه السلام به «منتظَر» مىپرسد، پاسخ امام را چنين مىشنود:
لِأَنَّ لَهُ غَيبَةً يَكثُرُ أيّامُها ، وَ يَطولُ أمَدُها ، فَيَنتَظِرُ خُروجَهُ المُخلِصونَ ، وَ يُنكِرُهُ المُرتابونَ.۵
زيرا او غيبتى دارد كه روزگارش به درازا مىكشد و مدّتش طولانى است و مخلصان، خروجش را انتظار مىكشند و شكداران، آن را انكار مىكنند.
در باره مجموعه احاديث پُربسامد انتظار فرج و انتظار فرج امام مهدى عليه السلام، نكاتى قابل توجّه است:
يك. انتظار، حالتى است كه شخص، چشم به راه چيزى يا روى دادن اتّفاقى
