اللَّه تعالى فرجه الشريف - در غيب كبرا نيز شئون امامت و رهبرى و زعامت عظيمى را بر عهده دارند و نشانه‏هاى بسيار، گواه بر اين است كه ايشان تا حدودى كه مصلحت باشد، تصرّفات و اقداماتى دارند. نسبت به مراجع تقليد و رهبران شيعه و نوّاب عام خود نيز به صورت‏هايى، يارى و عنايت‏هايى دارند. چنان نيست كه چون قائم عليه السلام در پرده غيبت هستند، علما و نوّاب عامّ ايشان از مدد و توجّه ايشان محروم باشند. حكايات متعدّد و معتبر و رويدادهايى، اين موضوع را تأييد مى‏نمايند، مانند فتواى شيخ مفيد در مورد زنى كه جنينش زنده بود؛ ولى خودش مرده بود^۱ و مانند حكايت تشرّف عالم فاضل ، مرحوم آية اللَّه شيخ احمد فقيهى قمى معاصر ، كه چنان كه آن مرحوم براى آية اللَّه العظمى حاج سيّد محمّدرضا گلپايگانى نقل كرده بود، براى آية اللَّه بروجردى رحمه اللَّه به اين لفظ، پيغام و اظهار لطف و عنايت فرمود: «به سيّد حسين بروجردى از جانب ما سلام برسانيد و بگوييد زحمات (يا خدمات) شما در حفظ آثار، منظور نظر ماست و توفيق شما را از خدا خواسته‏ايم».^۲

محضر مبارك قائم عليه السلام را كرده‏اند و به خدمتش شرفياب شده‏اند.
يكى از آنها در مسجد سهله، در مقام ايشان كه به مقام صاحب الزمان عليه السلام، معروف است ، مشغول دعا و ذكر بود، كه ناگهان مى‏بيند ايشان را در ميان نورى بسيار قوى كه به او نزديك مى‏شدند و چنان ابّهت و عظمت آن نور، او را مى‏گيرد كه نزديك بود قبض روح شود ونفس‏هاى او قطع و به شمارش افتاده بود و تقريباً يكى دو نفس به آخر مانده بود كه جان دهد، قائم را به اسماى جلاليّه خدا قسم مى‏دهد كه ديگر به او نزديك نگردند. بعد از دو هفته كه اين شخص، در مسجد كوفه، مشغول ذكر بود، حجّت عليه السلام بر او ظاهر شدند و مراد خود را مى‏يابد و به شرف ملاقات مى‏رسد. مرحوم قاضى مى‏فرمود: اين شخص، شيخ محمّدتقى آملى بوده است.^۱

۴ / ۲۴

حاج آقا حسين بروجردى‏

۸۹۷.آية اللَّه حاج شيخ لطف اللَّه صافى گلپايگانى‏^۲ مى‏فرمود:^۳ مولاى ما قائم آل‏محمّد - عجّل