شانزدهم شعبان هم از سيّد متقدّم، سيّد حسن صدر^۱كه ايشان نقل كردند از جناب موثّق صالح جناب حاج ملّا حسن يزدى أبو الزوجه مرحوم آية اللَّه آقا سيّدكاظم طباطبايى يزدى و در وثاقت ايشان همين بس كه سيّد مرقوم يعنى آقا سيّد حسن، ناقل قضيّه فرموده بوده است كه: من قول اين حاجى را در وثاقت و اعتبار، كمتر از قول سيّد دامادش نمى‏دانم.
اين جناب حاجى نقل مى‏نمايد از عالم بى‏بديل، صاحب مقامات و كرامات، و نادرة الزمان، مرحوم حاج سيّد على شوشترى‏^۲ كه از كثرت وضوح جلالت قدرش، مستغنى از بيان است و جناب آقا مشهدى اسماعيل، ناقل قضيّه نقل نمود كه اين مرحوم سيّد ، هم استاد شيخ مرتضى مرحوم بوده در علم اخلاق، و هم شاگرد آن بزرگوار بوده در علم اصول و فقه.
بالجمله، اين آقا نقل مى‏فرمايد كه: رسم من و شيخ مرتضاى مرحوم اين بود كه در اوقات زيارتى مخصوصه، از نجف اشرف به كربلاى معلّا مشرّف مى‏شديم. در يكى از اوقات زيارتى، باز به رسم هميشه، مشرّف شديم و بعد از قضاى و طرو گذشتن دو سه روز، شيخ فرمود: بايد مراجعت كنيم. گفتم: خيلى خوب. چون شب شد و خوابيديم، همان كه نصف شب شد، ديدم شيخ از جاى خود برخاست، رفت وضو گرفت و آمد عبا را بر سر كشيد و كفش پوشيد. از آن عمارت كه منزل بود، خارج شد. من پيش خود گفتم: شيخ ، يقين اشتباه كرده، به خيال اين كه سحر است،

حدود ده سال شيخ انصارى را درك كرده بود - نقل مى‏كرد كه: روزى در نجف اشرف همراه شيخ انصارى رحمه اللَّه مى‏رفتيم. گروهى را ديديم كه اطراف شخصى را گرفته‏اند. پرسيدم: ايشان كيست؟ گفتند: اين شخص، علم ضمير دارد.
موضوع را به شيخ گفتم. شيخ نيز بلافاصله به طرف او رفت. مردمى كه آن جا جمع شده بودند، همه به احترام شيخ، كنار ايستادند. شيخ به آن شخص فرمود: شما علم ضمير دارى؟
گفت: آرى. مى‏توانيد چيزى را نيّت كنيد تا آن را بگويم.
شيخ فرمود: نيّت كردم.
آن شخص بلافاصله با دو انگشت خود اشاره كرد كه: شما دو بار خدمت حضرت بقيّة اللَّه عليه السلام رسيده‏ايد. مى‏خواهيد بگويم كجا و به چه صورت؟ شيخ ، تبسّم كرد و عبا بر سر كشيد و رفت.
معلوم مى‏شود كه شيخ در ضمير خود در نظر گرفته بود كه : آيا خدمت امام زمان عليه السلامرسيده‏ام يا خير؟ و آن شخص، مطابق با واقع جواب داد.^۱

۸۸۴.آية اللَّه اراكى‏ همچنين از آقا مشهدى اسماعيل تبريزى‏^۲ نقل مى‏كند: در روز جمعه،