ابراهيم مدنى‏^۱ را به خدمت امام عسكرى عليه السلام فرستادند. كامل مى‏گويد: با خود گفتم: از او مى‏پرسم: آيا تنها ، كسى كه به معرفت و باور ، مانند من باشد ، به بهشت مى‏رود؟ هنگامى كه بر سَرورم امام عسكرى عليه السلام وارد شدم، به لباس سپيد نرمش نگريستم و با خود گفتم: ولى و حجّت خدا، خود ، لباس نرم و لطيف مى‏پوشد و به ما فرمان مى‏دهد كه با برادرانمان همدردى و همراهى و يارى كنيم و ما را از پوشيدن اين گونه لباس‏ها باز مى‏دارد!
امام عليه السلام لبخندزنان فرمود: «اى كامل !» و آستين‏هايش را بالا زد. ديدم جامه‏اى پلاس سياه و زبر ، روى پوستش است» [و فرمود :] «اين ، براى خدا و اين ، براى شماست» .
بر او سلام دادم و نزديك درى نشستم كه پرده‏اى بر آن آويخته بودند و باد آمد و پرده را بالا زد و ناگهان جوانى چهارده‏ساله يا مانند آن را ديدم كه به پاره ماه مى‏ماند . به من فرمود: «اى كامل بن ابراهيم!» .
من از اين ندا بر خود لرزيدم و به من الهام شد كه بگويم: بله بله، اى سَرورم!
فرمود: «به نزد ولىّ خدا و حجّت و درگاه او آمده‏اى تا از او بپرسى: آيا تنها ، كسى كه به معرفت و باور توست ، به بهشت مى‏رود؟» .
گفتم: آرى، به خدا سوگند!
فرمود: «در اين صورت، وارد شونده به بهشت ، كم مى‏شود . به خدا سوگند ،

خانه‏اش نشسته بود - وارد شدم . در سمت راست او، اتاقى بود كه پرده‏اى بر آن آويخته بودند . به او گفتم: سَرور من ! صاحب اين امر (ولايت) كيست؟
فرمود: «پرده را بالا بزن» .
[پرده را] بالا زدم . پسرى به قد پنج وجب كه ده و يا هشت ساله و يا اين حدود نشان مى‏داد، بيرون آمد كه جبينش پيدا، سپيدرو، چشمانش به سان مرواريد، با كف دستانى پرگوشت، زانوانش متمايل به هم، در گونه راستش يك خال و در سرش، گيسوى بافته‏اى بود . او روى پاى ابو محمّد نشست و ابو محمّد (امام عسكرى عليه السلام) به من فرمود: «اين ، همان امام شماست» .
او سپس برخاست و امام عسكرى عليه السلام به او فرمود : «پسركم ! تا زمانى مشخّص به درون اتاق برو» .
او به درون اتاق رفت و من به او مى‏نگريستم . سپس امام عليه السلام به من فرمود: «اى يعقوب ! ببين چه كسى در اتاق است؟» .
من به درون رفتم و كسى را نديدم.^۱

۱ / ۱۳

كامل بن ابراهيم‏

۷۷۰.ابو نعيم محمّد بن احمد انصارى‏^۲ نقل كرده كه : گروهى از مفوّضه و مقصِّره ،^۳ كامل بن