پژوهشى در باره رؤيت امام(ع) در روزگار غيبت كبرا^۱

رؤيت امام زمان عليه السلام در روزگار غيبت كبرا، با انكار و ترديدهايى رو به روست. اين انكارها ، گاه به دليل ترديد در امكان و يا اصل وقوع آن است، گاه به برخى احاديث - كه مشاهده كننده در روزگار غيبت را دروغگو خوانده‏اند - مستند شده و گاه از شك در صداقت گزارش دهنده آن برخاسته است ، ضمن آن كه عدّه‏اى نيز به دليل جلوگيرى از سودجويىِ فرصت‏طلبان ، در اقدامى پيشگيرانه، همه گونه رؤيت امام را انكار مى‏كنند تا مبادا كسى از اين دريچه وارد شود و افرادى را پيرو هوا و هوس خويش سازد.
در اين جا، ابتدا امكان عقلىِ رؤيت امام عليه السلام در روزگار غيبت كبرا را بررسى مى‏كنيم و سپس برخى از ادلّه وقوع آن را گزارش مى‏دهيم و آن گاه ادلّه مخالفان را طرح و نقد مى‏نماييم. گفتنى است كه روى سخن ما با كسانى است كه خود، از معتقدان به امامت امام مهدى عليه السلام و غيبت آن وجود شريف هستند.

امكان عقلىِ رؤيت‏

مسئله امكان رؤيت با توجّه به عدم تفاوت ماهوىِ امام عصر عليه السلام با ديگر امامان عليهم السلام در داشتن پيكرى انسانى و هيئتى بشرى، به آسانى قابل اثبات است، و هيچ يك از

يافت، با آن كه اطبّا نتوانسته بودند معالجه كنند. ناگفته نمانَد كه در ايّام فاطميّه، در منزل، مجلسى به عنوان شكرانه اين نعمت عُظما منعقد كرديم. جناب آقاى دكتر دانشور - كه يكى از دكترهاى معالج اين بانو بود - ، شفا يافتن او را برايش شرح دادم. دكتر اظهار فرمود: آن مرض سكته كه من ديدم، از راه عادّى قابل معالجه نبود، مگر آن كه از طريق خرق عادات و اعجاز شفا يابد.
الحمد للَّه ربّ العالمين و صلّى اللَّه على محمّد و آله المعصومين لاسيّما امام العصر و ناموس الدهر، قطب دايره امكان، سَرور و سالار انس و جان، صاحب زمين و زمان، مالك رقاب جهانيان، حجّة بن الحسن العسكرى - صلوات اللَّه و سلامه عليه و على آبائه المعصومين إلى قيام يوم الدين - .^۱

ر .ك : ج ۶ ص ۳۵۵ (سخنى در باره توسّل به امام زمان عليه السلام به وسيله عريضه).