گرفته‏اند! مولاى من ، اى امير مؤمنان! امروز روز يكشنبه و روز شما و به نام شماست و من مهمان شمايم. مرا مهمان كن - اى مولا - و گرامى بدار ، كه تو كريمى و مهمان‏دوست و به گراميداشت مهمان و پناه دادن او فرمان دارى. آنچه را به آن رغبت دارم و به آن اميد بسته‏ام، به انجام رسان، به حقّ منزلتى كه خود و خاندانت نزد خدا داريد و به منزلتى كه خداوند نزد شما دارد، و به حقّ پسرعمويت، پيامبر خدا - كه خدا بر او و بر همه شما درود فرستد - » .^۱

۳ / ۱۵

محمّد بن ابى روّاد رواسى و محمّد بن جعفر دهّان‏

۸۲۷.سيّد على بن طاووس‏ به مناسبت ذكر اعمال ماه رجب نوشته است: در اواخر كتاب معالم الدين [اثر ابو طاهر برسى‏]^۲از مولايمان، امام مهدى عليه السلام دعايى نقل شده است. [در آن كتاب آمده است كه ]محمّد بن ابى روّاد^۳رواسى‏^۴ مى‏گويد: در روزى از ماه رجب، با محمّد بن جعفر دهّان‏^۵ به مسجد سهله رفتيم. او گفت: بيا با هم به مسجد صعصعه - كه مسجدى مبارك است - برويم، كه امير مؤمنان عليه السلام در آن نماز خوانده است و ديگر امامان نيز بر آن جا گام نهاده‏اند. به سوى آن جا رفتيم و به هنگام نماز، ديديم كه مردى از شترش پياده شد و آن را در سايه بست و سپس داخل شد و دو ركعت

جمعه ، حسن بن بقلى ، شخصى را به من معرّفى كرد كه ظاهر الصلاح و نامش عبد المحسن و از اهالى دشت و صحراى عراق بود كه به حلّه آمده بود و مى‏گفت: مولايش مهدى - كه درودها و سلام خدا بر او باد - را در عالم بيدارى ديده است.^۱
سيّد على بن طاووس مى‏گويد كه : در روزگار خودم، گروهى را ديده‏ام كه مى‏گويند: مهدى - كه درودهاى خدا بر او باد - را ديده‏اند و برخى از آنان ورقه‏ها و رساله‏هايى را كه بر او عرضه شده است ، آورده‏اند. از جمله كسى كه درستى آنچه را برايم گفت، باور دارم ، ولى اجازه بردن نامش را نداد، برايم گفت كه از خداى متعال درخواست مى‏كرده كه زيارت مهدى عليه السلام را روزىِ او كند و در عالم رؤيا مى‏بيند كه در فلان زمان ، او را خواهد ديد.
او در مزار مولايمان موسى بن جعفر عليه السلام [در كاظمين‏] بوده كه وقت فرا مى‏رسد و او صدايى را مى‏شنود كه پيش از آن، به هنگام زيارت امام جواد عليه السلام‏[كه كنار مزار امام كاظم عليه السلام است‏] شنيده بود؛ امّا به سوى آن نمى‏رود و داخل مى‏شود و در قسمت پايين پاى ضريح امام كاظم عليه السلام مى‏ايستد، و كسى بيرون مى‏رود كه او اعتقاد داشت مهدى عليه السلام بوده است و همراهى داشته و او را ديده؛ امّا از سر ادب حضور ايشان، [پيش نرفته و] سخنى نگفته است.^۲
سيّد على بن طاووس مى‏گويد: كسى كه در بيدارى و نه خواب، امام زمان عليه السلامرا ديده، در روز يكشنبه - كه روز امير مؤمنان عليه السلام است - ايشان را اين گونه زيارت مى‏كند: «سلام بر شاخسار نبوى و درخت بزرگ نورافشان هاشمى كه نبوّت را ميوه و امامت را ثمر داده است و بر دو آرميده در كنارت: آدم و نوح! سلام بر تو و خاندان پاك و طاهرت! سلام بر تو و بر فرشتگان حلقه زده به تو كه گرداگرد قبر را فرا