گفتم: آرى .
فرمود: «من كيستم؟» .
گفتم: تو سَرور من و فرزند سَرور من هستى .
فرمود: «در اين باره از تو نپرسيدم».
گفتم: خدا مرا فدايت كند! پس برايم توضيح بده.
فرمود: «من آخرين وصيّم و خداوند به وسيله من ، بلا را از خانواده و شيعيانم دور مى‏گرداند».^۱

۱ / ۵

احمد بن اسحاق بن سعد

۷۶۲.احمد بن اسحاق بن سعد اشعرى‏^۲ مى‏گويد كه : بر ابو محمّد (امام عسكرى عليه السلام) وارد شدم . مى‏خواستم از او جانشين پس از او را جويا شوم كه بى مقدّمه فرمود: «اى احمد بن اسحاق ! خداى - تبارك و تعالى - زمين را از هنگام خلقت آدم تا كنون ، از حجّت خدا بر خلقش خالى نگذاشته است و تا قيام قيامت نيز خالى نمى‏گذارد. خداوند ، با او بلا را از زمينيان دور مى‏كند و با وى باران فرو مى‏فرستد و با همو بركات زمين را بيرون مى‏كشد».
گفتم: اى فرزند پيامبر خدا ! امام و جانشين پس از تو كيست؟
امام عليه السلام به شتاب برخاست و به درون خانه رفت و سپس در حالى بيرون آمد كه پسرى را بر دوش خود گرفته بود . پسر ، سه‏ساله مى‏نمود و چهره‏اش به سان ماه شب چهارده بود. فرمود: «اى احمد بن اسحاق ! اگر جايگاه تو نزد خداى عزّ و جل و

را مشاهده كرده كه از آسمان فرود آمده و بال‏هايشان را به سر و صورت و بقيّه پيكرش ماليده‏اند و سپس پريده [و رفته‏] اند.
ابو محمّد (امام عسكرى) عليه السلام اين را به ما خبر داد و با خنده و شادمانى فرمود: «آنها فرشتگانى بودند كه براى تبرّك جستن از اين فرزند متولّد شده، فرود آمده بودند و آنها ياوران او به هنگام قيامش خواهند بود» .^۱

۱ / ۴

ابو نصر ظريف‏

۷۶۰.كلينى‏^۲ با سندش از ابو نصر ظريف خادم‏^۳ نقل مى‏كند كه او (امام مهدى عليه السلام) را ديده است.^۴

۷۶۱.ابو نصر طريف‏^۵ گفته است كه : بر صاحب الزمان عليه السلام وارد شدم. فرمود: «برايم صندل سرخ‏^۶ بياور» .
برايش آوردم. سپس فرمود: «آيا مرا مى‏شناسى؟» .