مهربانى و دلسوزى به تو نيست، و اگر خود را آماده صبر و شكيب كردهاى، مرادت حاصل شده است». به او گفتم: اين را از جانب كه مىگويى؟ گفت: از سوى مولايمان مهدى - كه درودهاى خدا بر او باد - .۱
۳ / ۱۲
اسماعيل بن حسن هِرقلى
۸۲۴.على بن عيسى اربلى۲ مىگويد كه : گروهى از برادران مورد اعتمادم ، دو ماجرا از اين دست برايم نقل كردهاند: فردى به نام اسماعيل بن حسن ،۳اهل روستايى به نام هِرقل از توابع حلّه - كه در روزگار ما در گذشت ؛ ولى من او را نديده بودم - از پدرش شمس الدين ، از جدّش نقل كرد : در روزگار جوانى، دُمَلى به اندازه يك مشت انسان روى ران چپم بود كه هر بهار ، سر باز مىكرد و خونى بدرنگ از آن خارج مىشد و دردش مرا از بسيارى از كارهايم باز مىداشت. من از هِرقل به حلّه آمدم و به مجلس سيّد على بن طاووس رفتم و از دردم شِكوه كردم و گفتم: مىخواهم آن را مداوا كنم. او پزشكان حلّه را حاضر كرد و جاى دُمَل را نشان داد. آنها گفتند: اين دُمَل ، بالاى رگ ميانى و اصلى قرار دارد و معالجهاش خطرناك است؛
1.بحار الأنوار: ج ۵۲ ص ۵۴ (به نقل از كتاب النجوم ، سيّد ابن طاووس) ، نجم الثاقب: ص ۲۹۵ ح ۱۶.
اين نقل در نسخه خطّى فرج المهموم نيست (ر . ك : فرج المهموم فى معرفة نهج الحلال و الحرام من النجوم أو بمعرفة منهج الحلال و نسخه الحرام من علم النجوم أو ... فى تاريخ علماء النجوم ، سيّد ابن طاووس حلّى (الذريعة: ج۱۶ ص ۱۵۶ ش ۴۲۴).
2.بهاء الدين ابو الحسن بن على بن عيسى بن ابى الفتح اربلى (م ۶۹۲ ق) : عالم، فاضل، محدّث، شاعر، اديب و مورد اعتماد بود. او داراى چندين كتاب است وكشف الغمّة عن معرفة أحوال الأئمّة، از جمله آنهاست (أمل الآمل: ج ۲ ص ۱۹۵ ش ۵۸۸ ، الأعلام ، زركلى: ج ۴ ص ۳۱۸).
3.اسماعيل بن حسن حلّى هرقلى، اهل حلّه، زاهد، باتقوا و صاحب كرامت بوده است و طبق اين نقل ، به حضور امام زمان عليه السلام ، تشرّف و به بركت ايشان شفا يافته است. او در روزگار ابن طاووس بوده و فرزندش محمّد، از شاگردان علّامه حلّى است (مستدركات علم رجال الحديث: ج ۱ ص ۶۳۳ ش ۲۰۲۱ و ص ۶۷۵ ش ۲۰۲۱) .
