حسن عسكرى عليه السلام ، به او گفته است: يك شب پس از تولّد صاحب الزمان، بر او وارد شدم . نزدش عطسه كردم . به من فرمود : «خدايت رحمت كند!» .
نسيم مى‏گويد: از اين سخن ، خوش‏حال شدم . به من فرمود: «آيا در باره عطسه به تو بشارتى ندهم؟» .
گفتم: چرا، مولاى من !
فرمود: «آن تا سه روز ، امان از مرگ است» .^۱

۱ / ۳

كنيز ابو على خيزرانى‏

۷۵۹.ابو على خيزرانى‏ به محمّد بن يحياى عطرفروش گفت كه : يكى از كنيزانم را به ابو محمّد، حسن عسكرى عليه السلام، هديه كردم ؛ امّا هنگامى كه [امام عليه السلام در گذشت و ]جعفر كذّاب [به ادّعاى فرزند نداشتن امام‏] ، اموال ايشان را غارت كرد، از دست جعفر گريخت و به نزدم آمد و با او ازدواج كردم. آن كنيز برايم گفت كه در تولّد آقا عليه السلام حاضر بوده است، و نام مادر آقا، صقيل بود و ابو محمّد (امام عسكرى عليه السلام) ماجراهايى را كه بر سر آنها مى‏آيد ، به او (مادر امام زمان عليه السلام) گفته است . او از امام عليه السلام خواست كه از خداى عزّ و جل بخواهد مرگ او را پيش از وفات ايشان قرار دهد و در حيات امام عسكرى عليه السلام نيز در گذشت و بر روى لوح بالاى قبر او نوشته‏اند: اين ، قبر مادر محمّد عليه السلام است.
ابو على مى‏گويد: و از همين كنيز شنيدم كه مى‏گفت چون آقا متولّد شده، نورى ديده كه از ايشان ساطع شده و به كرانه آسمان رسيده است و نيز پرندگان سفيدى

عسكرى عليه السلام را شنيدم كه مى‏فرمود : «اى عمّه ! پسرم را نزد من بياور» . من پرده از سَرورم بر گرفتم، ديدم در سجده است و هفت جايگاه سجده‏اش را روى زمين نهاده است و بر ساعد دست راستش نوشته شده است: حق آمد و باطل رفت . بى گمان ، باطل ، از ميان رفتنى است‏^۱ .^۲

۱ / ۲

نسيم و ماريه‏

۷۵۷.شيخ صدوق‏^۳ با سندش از سيارى نقل كرده است : كه نسيم‏^۴ و ماريه‏^۵ به او گفتند: هنگامى كه صاحب الزمان از دل مادرش بيرون آمد، بر زانوانش نشست و دو انگشت اشاره‏اش را به سوى آسمان بالا گرفت و سپس عطسه كرد و فرمود : «ستايش ، ويژه خداى جهانيان است، و خدا بر محمّد و خاندان او درود فرستد! ستمكاران پنداشتند كه حجّت خدا از ميان رفته است. اگر به ما اجازه سخن داده مى‏شد، ترديد از ميان مى‏رفت» .^۶

۷۵۸.شيخ صدوق‏ با سندش از ابراهيم بن محمّد علوى نقل كرده است كه : نسيم، خادم امام