ر .ك : ص ۲۰۹ ح ۱۰۷۴ .
۱ / ۳
دعاى امام صادق عليه السلام و اندوه او بر طول كشيدن غيبت امام مهدى عليه السلام
۱۰۴۰. فلاح السائل - به نقل از عبّاد بن محمّد مدائنى - : در مدينه بر امام صادق عليه السلام وارد شدم. ايشان نماز ظهرش را خوانده بود و در حالى كه دستانش را رو به آسمان كرده بود، چنين دعا مىكرد:۱ «... و وعدهات را به وليّت، فرزند پيامبرت، دعوتگر به سوى تو با اجازهات، امين تو ميان مردمت، ديدهات ميان بندگانت، حجّتت بر آفريدگانت - كه درودها و بركتهايت بر او باد - به انجام رسانى.
خدايا! با يارىات او را استوار دار و بندهات را يارى ده و يارانش را نيرو بخش و شكيبايشان كن و دريچه چيرگى فيروزمندى را بر ايشان بگشاى و در فرجش تعجيل كن و او را بر دشمنانش و دشمنان پيامبرت مسلّط كن. اى رحيمترين رحيمان!».
گفتم: فدايت شوم ! آيا اين دعا را براى خودت نكردى؟
فرمود: «براى نور آل محمّد و پيشبرنده آنها، انتقام گيرنده از دشمنانشان به فرمان خداوند، دعا كردم».۲
1.. مؤلف فلاح السائل، اين دعا را جزو تعقيبات نماز ظهر آورده و آن را در باره امام مهدى عليه السلام دانسته كه روايات صحيحى، بشارت پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله به او و ظهورش را در آخر الزمان، گزارش كردهاند و اين روايت نيز از جمله آنهاست.
2.فلاح السائل : ص ۳۰۸ ح ۲۰۹ ، مصباح المتهجّد : ص ۶۰ ح ۹۶ ، البلد الأمين : ص ۱۳. براى ديدن همه حديث، ر . ك : همين دانشنامه : ص ۲۴۹ ح ۱۰۸۵ .