۱۰۳۸. الذكرى، شهيد اوّل: ابن ابى عقيل [فقيه بزرگ شيعه]، دعايى را كه امير مؤمنان مىخوانده، براى قنوت انتخاب كرده است: «خدايا! ديدهها به سوى تو خيره مانده و گامها به سوى تو برداشته شده و دستها به سوى تو بالا آمده و گردنها به سوى تو كشيده شده است. تو را با زبانها خوانده و راز و نيازشان در كارها با توست. خداى ما! ميان ما و قوم ما راه حق را بگشاى؛ كه تو بهترين گشايندگان هستى.
خدايا! از غيبت پيامبرمان و كمشمار بودن ما و فراوانى دشمنانمان و پشت به پشت دادن دشمنان بر ضدّ ما و درگير شدنمان با فتنهها به تو شِكوه مىبريم. خدايا! با عدالتى كه پديدار مىكنى و امام حقّى كه معرّفى مىنمايى، اين گرهها را بگشاى. اى خداى حق، خداى جهانيان ! اجابت كن».
ابن ابى عقيل مىگويد: و به من خبر رسيده كه امام صادق عليه السلام به پيروانش فرمان مىداده است كه پس از ذكر كلمات فرج، اين دعا را در قنوت نماز بخوانند.۱
۱ / ۲
دعاى امام زين العابدين عليه السلام
۱۰۳۹. مهج الدعوات: حرزى از آن مقتداى ساجدان، امام زين العابدين عليه السلام : «به نام خداوند گستردهمهر مهربان. اى شنوندهترين شنوندگان! اى بهترين بيننده! اى سريعترين حسابرس! اى بهترين داور! اى آفريدگار آفريدهها ! اى روزىدهنده روزىخوران! اى ياور كمكخواهان! اى رحيمترين رحمكنندگان! اى راهنماى متحيّران! اى فريادرس فريادخواهان! اى مالك روز جزا! تنها تو را مىپرستيم و تنها از تو يارى مىجوييم. اى فريادرس غصّهداران! اى اجابتكننده نداى بيچارگان ! تو خداوند و اختياردار جهانيانى. تو خداى بىهمتا و سلطان حقيقى هستى كه كبريايى رداى توست.
خدايا! بر محمّد مصطفى درود فرست و نيز بر على مرتضى، فاطمه زهرا، خديجه كبرا، حسن مجتبى، حسين، شهيد كربلا و بر على بن حسين، زيور عابدان، و محمّد بن على باقر و جعفر بن محمّد صادق، و موسى بن جعفر كاظم و على بن موسى الرضا، و محمّد بن على تقى و على بن محمّد نقى و حسن بن على عسكرى و حجّت قائم ، مهدى بن حسن؛ امامى كه انتظارش را مىكشند . درودهاى خدا بر همه ايشان باد!
خدايا! هر كس ايشان را دوست دارد، دوست بدار، و هر كس ايشان را دشمن مىدارد، دشمن بدار و هر كس ايشان را يارى مىدهد، يارى ده و هر كس ايشان را وا مىنهد، وا بگذار و هر كس به ايشان ستم مىكند، لعنت كن و در فَرَج خاندان محمّد، تعجيل كن و شيعه خاندان محمّد را يارى و دشمنان خاندان محمّد را هلاك نما و ديدار قائم آل محمّد را روزى من كن و مرا از پيروان و شيعيان و خشنودان به كار حضرتش قرار ده، به رحمتت اى رحيمترين رحيمان!» .۲