مصادر حديثى اهل سنّت، تنها اين احاديث را از پيامبر صلى اللّه عليه و آله گزارش كرده‌اند.
نعيم بن حمّاد، افزون بر گزارش‌هاى پيشين، دو گزارش از سعيد بن مسيّب و يك گزارش از حسن (احتمالاً حسن بصرى) نقل كرده است. سعيد بن مسيّب و حسن بصرى، تابعى هستند و امكان گزارش مستقيم از پيامبر صلى اللّه عليه و آله را نداشته‌اند. از اين رو، روايت آنها مرسل محسوب مى‌شود.
گزارش اوّل سعيد بن مسيّب، به «رايات سود» بنى عبّاس و «رايات سود» بر ضدّ سفيانى، اشاره كرده است و با قيام مهدوى، مرتبط نيست.۱ گزارش ديگر او نيز شبيه به گزارش اوّل است و به اين نكته اشاره مى‌كند كه رايات سودِ مبارزه كننده با سفيانى، در نهايت به امام مهدى عليه السلام مى‌پيوندند.۲
گزارش حسن (بصرى)، به ارتباط «رايات سود» با فردى اشاره مى‌كند كه از اهل بيت عليهم السلام است و نام او شبيه نام پيامبر صلى اللّه عليه و آله است. ۳
مصادر مشهور و كهن اهل سنّت، حديثى را از اهل بيت عليهم السلام در باره «رايات سود» گزارش نكرده‌اند؛ ولى به نظر مى‌رسد روايت عبد اللَّه بن مسعود و ثوبان، دستاويز اصلى عبّاسيان براى استفاده از پرچم‌هاى سياه و ادّعاى مهدويت بوده است.
ب / ۲ . احاديث اهل بيت
كتاب الفتن نگاشته نعيم بن حمّاد (م ۲۲۸ ق) در نقل حديث از اهل بيت عليهم السلام ، استثنا محسوب مى‌شود. در اين كتاب، احاديثى از امير مؤمنان عليه السلام و امام باقر عليه السلام گزارش شده است؛ احاديثى كه در مصادر شيعى متقدّم وجود ندارند و از اسناد اهل سنّت برخوردارند.
مطالبى كه در اين احاديث، به آنها توجّه شده است، از اين قرارند:
