۱ / ۲
زيارت دوم
۱۱۱۷. المزار الكبير: استغاثه به صاحب الزمان عليه السلام : هر جا هستى، دو ركعت نماز با حمد و سوره مى‌خوانى و برمى‌خيزى و رو به قبله و زير آسمان مى‌ايستى و مى‌گويى: «سلام تمام و كمال و فراگير و همه‌سويه خداوند و درودها و بركات استوار و كاملش بر حجّت خدا و ولىّ او در زمين و سرزمين‌هاى خدا! جانشين او ميان آفريده‌ها و بندگانش، از نسل نبوّت و باقى‌مانده عترت برگزيده؛ صاحب زمان و پديدار كننده ايمان و آشكار كننده احكام قرآن؛ پاك كننده زمين و گستراننده عدالت در طول و عرض [زمين]؛ حجّت قائم، مهدى و امام پسنديده‌اى كه چشم به راهش هستند؛ پاك و فرزند امامان پاك؛ وصى و فرزند وصيّان پسنديده؛ راه‌نماى ره‌يافته؛ فرزند امامان معصوم.
سلام بر تو اى وارث علم پيامبران و امانتدار حكم وصيّان! سلام بر تو اى عزّت‌بخش مؤمنان مستضعف! سلام بر تو اى خوار كننده كافران متكبّر ستمكار! سلام بر تو اى مولاى من، صاحب الزمان، فرزند پيامبر خدا! سلام بر تو اى فرزند امير مؤمنان و فرزند فاطمه زهرا، سرور زنان جهان! سلام بر تو اى فرزند حجّت‌ها[ى خدا] بر همه مردم! سلام بر تو اى مولاى من؛ سلام دوست خالص تو!
گواهى مى‌دهم تو امامى ره‌يافته در گفتار و كردارى، و تو كسى هستى كه زمين را از عدل و داد پر مى‌كنى. خداوند در فرجت تعجيل كند و خروجت را آسان سازد و زمانت را نزديك كند و ياران و ياورانت را فراوان نمايد و وعده‌اش را به تو به انجام رسانَد؛ كه او راستگوترين گوينده است: «و مى‌خواهيم بر مستضعفان زمين، منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان [زمين] قرار دهيم».
اى مولاى من! اى صاحب الزمان! اى فرزند پيامبر خدا! حاجتم اين و آن است.
پس برآورده شدنشان را برايم شفاعت كن كه با حاجتم به سوى تو روى آورده‌ام؛ زيرا مى‌دانم كه تو شفاعتى پذيرفته و جايگاهى ستوده نزد خداوند دارى. پس به حقّ كسى كه شما را ويژه كار خودش قرار داد و شما را براى نگهدارى رازش پسنديد و به منزلتى كه ميان شما و اوست، برآورده شدن حاجتم و اجابت دعايم و برطرف شدن سختى‌ام را از خداوند متعال بخواه».۱
