۳. استخاره با تسبيح و عدد
اين استخاره كه در آن از تسبيح و عدد استفاده مىشود و دعايى نيز دارد، مربوط به دوره غيبت كبراست و علّامه حلّى آن را در كتاب منهاج الصلاح - كه تلخيص وى از مصباح المتهجّد شيخ طوسى است - ، نقل كرده و طريق خود را به آن، اين گونه نقل كرده است :
نَوعٌ آخَرُ مِنَ الاِستِخارَةِ ، رَوَيتُهُ عَن والِدِى الفَقيهِ سَديدِ الدّينِ يوسُفَ بنِ عَلِىِّ بنِ المُطَهَّرِ - رَحِمَهُ اللَّهُ تعالى - ، عَنِ السَّيِّدِ رَضِىِّ الدّينِ مُحَمَّدٍ الآوِيِّ ، عَن صاحِبِ االزمان عليه السلام .
گونه ديگر استخاره را از پدر فقيهم، سديد الدين يوسف بن على بن مطهّر - كه خدا رحمتش كند - از سيّد رضى الدين محمّد آوهاى حسينى از صاحب الأمر عليه السلام نقل مىكنم.۱
او سپس متن حديث را مىآورد كه در كتاب آمده است.
شهيد اوّل نيز اين استخاره را به نقل از علّامه حلى و با همان طريق آورده؛ امّا تصريح كرده است كه اين شيوه استخاره از زمان سيّد رضى الدين آوهاى مرسوم شده و پيشينهاى ندارد.۲ گفتنى است شهيد اوّل نقل ابن طاووس را كه در پى مىآيد نيز گزارش كرده است.
سيّد ابن طاووس نيز كه با اين سيّد آوهاى همعصر است و او را برادر خود خوانده، همين استخاره را از او نقل كرده؛ امّا آن را به صادق عليه السلام نسبت داده كه به احتمال فراوان، امام جعفر صادق عليه السلام است، اگرچه به احتمالى بعيد، عنوانى كلّى براى امام زمان عليه السلام باشد. متن گزارش، مشابه متن منقول علّامه و آغاز آن چنين است :
فَوَجَدتُ بِخَطِّ أَخِىَ الصَّالِحِ الرَّضِىِّ القَاضِى الآوِىِّ مُحَمَّدِ بنِ مُحَمَّدِ بنِ مُحَمَّدٍ