۱۱۰۹. بحار الأنوار : از پدرم شنيدم كه از استادش ، شيخ بهايى - كه خدا ضريحش را منوّر كند - نقل مى‌كرد كه او از استادانش شنيده كه قائم عليه السلام در باره استخاره با تسبيح فرموده است : «آن را مى‌گيرد و بر پيامبر و خاندانش - كه درودهاى خدا بر او و ايشان باد - سه بار صلوات مى‌فرستد و [بخشى از] تسبيح را در دست مى‌گيرد و دانه‌ها را دوتا دوتا مى‌شمرد . اگر در پايان، يكى ماند، يعنى انجام بده و اگر دوتا ماند، يعنى انجام نده» .
۹ / ۳
استخاره مصرى
۱۱۱۰. فتح الأبواب: حاشيه‌اى بر كتاب مصباح [المتهجّد، اثر شيخ طوسى] به خط خودم ديدم كه اكنون به ياد ندارم چه كسى آن را برايم روايت كرده و يا از كجا نقل كرده‌ام؛ ولى متنش اين است: استخاره مصرى از مولايمان حجّت صاحب الزمان: «در دو برگه جدا مى‌نويسى: "گزيده خدا و پيامبرش براى فلان كس فرزند فلان زن"، و در يكى از آنها مى‌نويسى: "انجام بده" و در ديگرى مى‌نويسى: "انجام نده" وآن دو را در دو گلوله گِلى مى‌گذارى و در ظرف آبى مى‌اندازى. سپس وضو مى‌گيرى و نماز مى‌خوانى و اين دعا را پس از نماز مى‌خوانى:
"خدايا! من از تو خير مى‌خواهم، خواستن كسى كه امرش را به تو واگذار كرده و خودش را به تو سپرده و در كارش به تو توكّل كرده و در كارى كه برايش پيش آمده، در برابر تو تسليم گشته است. خدايا! به سود من و نه زيان من برگزين، و به نفع من و نه عليه من، يارى ده و [بقيه را] به تسلّط من درآور و نه مرا به زير تسلّط ديگران ببر و مرا به خير ره‌نمون كن و گم‌راهم مكن و مرا به قضايت راضى بدار و در تقديرت برايم بركت قرار بده؛ كه تو آنچه را بخواهى مى‌كنى و آنچه را بخواهى مى‌دهى.
خدايا! اگر خير من در اين امر، چنين و چنان است، مرا بر آن قدرت بده و بر آن توانايم كن و به انجامش فرمانم بده و راه رسيدن به آن را برايم روشن كن و - خدايا - اگر غير از اين است، آن را از من به سوى چيزى كه برايم از آن بهتر است، بچرخان؛ كه تو مى‌توانى و من نمى‌توانم و تو مى‌دانى و من نمى‌دانم و تو داناى به نهان‌هايى، اى رحيم‌ترين رحيمان!".
سپس به سجده مى‌روى و در آن صد مرتبه مى‌گويى: "از خداوند، خير همراه عافيت مى‌خواهم". سپس سرت را بالا مى‌آورى و گلوله‌هاى گلى را مى‌پايى. هر يك از برگه‌ها كه از آب بيرون آمد، به مقتضاى آن عمل كن ، اگر خداى متعال خواست».۱
