فصل نهم : استخارههاى منسوب به امام مهدى
۹ / ۱
استخاره به دعا
۱۱۰۷. فتح الأبواب: دعاى مولايمان امام مهدى - كه درودهاى خدا بر او و بر پدران پاكش باد - به هنگام استخاره، و اين آخرين چيزى است كه از آستان مقدّسش در روزگار حضور وكيلان بيرون آمده است:
محمّد بن على بن محمّد در كتاب جامعش اين متن را روايت كرده است: لازم است بر اساس استخاره اسمها عمل شود و آن را در نماز حاجت و غير آن، مىخوانند، و ابو دلف محمّد بن مظفّر - كه رحمت خدا بر او باد - گفته : آن آخرين چيزى است كه از ناحيه مقدّسه بيرون آمده است:
«بسم اللَّه الرحمن الرحيم. خدايا! از تو مىخواهم به آن اسمت كه با آن، آسمانها و زمين را قصد كردى و به آن دو فرمودى: «به رغبت يا با اكراه بياييد و آن دو گفتند: فرمانبردارانه و با رغبت مىآييم» و به آن اسمت كه آهنگ عصاى موسى كردى و «ناگهان آن همه آنچه را برساخته بودند، مىبلعيد» و از تو درخواست مىكنم به آن اسمت كه دلهاى ساحران را به سوى خود چرخاندى تا آن جا كه «گفتند: به خداى جهانيان ايمان آورديم؛ خداى موسى و هارون»، تو خداى جهانيانى و من از تو درخواست مىكنم با قدرتى كه هر نوى را كهنه و هر كهنهاى را نو مىكنى، و از تو درخواست مىكنم به حقّ هر حقّى كه براى توست و به هر حقّى كه آن را بر خودت قرار دادهاى، اگر اين كار ، خير دين و دنيا و آخرتم را در بر دارد، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و سلامى درخور به آنان بده و زمينه اين كار را برايم فراهم و آسان سازى و نرم و هموارش كنى. به رحمتت، اى رحيمترين رحيمان !
و اگر به زيان دين و دنيا و آخرتم است، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و سلامى در خور به آنها بده و آن كار را با هر چه خواهى و به هر گونه كه خواهى و هر زمان كه خواهى، از من دور كن و مرا به قضايت راضى و در تقديرت برايم بركت قرار ده تا آن كه پيش افتادن چيزى را كه تو عقب مىاندازى و عقب افتادن چيزى را كه تو پيش مىاندازى، دوست نداشته باشم؛ كه هيچ نيرو و توانى جز به تو نيست، اى والا! اى بزرگ! اى صاحب جلال و اكرام!».۱