مفاد احاديث گروه چهارم، پيشگويى از شكست همه قيام‌هاى قبل از قيام مهدوى است، مانند : حديث مرفوع رِبعى بن عبد اللَّه بن جارود، از امام زين العابدين عليه السلام كه ايشان فرمود:
وَ اللَّهِ لا يَخرُجُ واحدٌ منّا قَبلَ خُروجِ القائمِ عليه السلام إلّا كانَ مَثَلَهُ مَثَلُ فَرخٍ طارَ مِن وَكرِهِ قَبلَ أن يَستَوىَ جَناحاهُ، فَأَخَذَهُ الصِّبيانُ فَعَبثوا بِهِ.۱
به خدا سوگند، پيش از خروج قائم عليه السلام ، هيچ يك از ما قيام نمى‌كند، مگر اين كه او همچون جوجه‌اى است كه پيش از محكم شدن بال‌هايش از آشيانه خود پرواز كند. پس [به زمين مى‌افتد و] كودكان، او را مى‌گيرند و با او بازى مى‌كنند (بازيچه دست ديگران مى‌شود).
و نيز حديث ابو الجارود ، زياد بن منذر كه مى‌گويد: از امام باقر عليه السلام شنيدم كه فرمود:
لَيسَ مِنّا أَهلَ البَيتِ أَحَدٌ يَدفَعُ ضَيماً وَ لا يَدعُو إِلى حَقٍّ إِلّا صَرَعَتهُ البَليَّةُ حَتّى تَقُومَ عِصابَةٌ شَهِدَت بَدراً لا يُوارى قَتيلُها وَ لا يُداوى جَريحُها.۲
هيچ يك از ما اهل بيت نيست كه ظلم و ناروايى را دفع و مردم را به حق دعوت كند، مگر اين كه گرفتارى، او را به زانو در مى‌آورد ، تا اين كه گروهى كه در جنگ بدر حضور يافتند، قيام كنند؛ گروهى كه كشتگانشان به خاك سپرده نمى‌شوند و زخمى‌هاى آنها مداوا نمى‌گردند.
در پايان اين حديث، راوى مى‌گويد: مقصود امام باقر عليه السلام از اين گروه، فرشتگان بود .
