فصل هفتم : دعا براى امام مهدى در هر حال
۷ / ۱
دعاى فرج (اللّهم كن لوليّك القائم)
۱۰۸۹. الإقبال: جماعتى از بزرگان شيعه روايت كرده‌اند و ما نقل كتاب ابن ابى قرّه را انتخاب كرده‌ايم كه به سندش از محمّد بن عيسى به سندش از صالحان عليهم السلام آورده است كه فرمود: اين دعا را در شب بيست و سوم ماه رمضان در حال ايستاده و نشسته و در هر حال و در تمام ماه و هر گونه كه برايت ممكن است و هر زمان كه برايت ميسّر بود، تكرار كن. پس از حمد و ثناى خداى متعال و درود فرستادن بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله و خاندانش مى‌گويى:
«خدايا! در اين لحظه و در هر لحظه ديگر، براى وليّت قائم به امرت، حجّت، محمّد بن حسن مهدى - كه بر او و پدرانش بهترين درود و سلام باد - سرپرست و نگاهبان و راهبر و ياور و راه‌نما و استواركننده باش تا او را در زمينت - كه به اطاعت او درآمده - ، جاى دهى و او را در طول و عرض آن بهره‌مند كنى و او و نسلش را از امامان وارث [زمين] قرار دهى .
خدايا! او را يارى كن و با او انتقام بگير، و يارى‌ات را براى او و به دست او، و فتح را به سود او قرار بده، و كار را به سوى كس ديگرى مچرخان .
خدايا! دينت و سنّت پيامبرت را با او آشكار كن تا آن جا كه هيچ چيز از حقيقت را به هراس از كسى پنهان ندارد . خدايا! ما مشتاق آنيم كه دولت باكرامتى روى كار آورى كه اسلام و مسلمانان را با آن عزيز كنى و نفاق و منافقان را با آن خوار بدارى . ما را از دعوتگران به سوى اطاعت از تو و از راهبران به راه تو قرار بده و به ما در دنيا و آخرت، نيكى عطا بفرما و ما را از عذاب دوزخ نگاه دار و خير هر دو سرا را براى ما گرد آور و همه آنچه را در آن دو سرا دوست دارى، برايمان به انجام برسان و با رحمت و منّت نهادنت ، خير همراه عافيت را در آن برايمان قرار بده . آمين اى خداى جهانيان! و از فضل و دست پُرت ، براى ما بيفزا كه هر عطاكننده‌اى از دارايى‌اش مى‌كاهد و عطاى تو بر ملكت مى‌افزايد» .۱
