۶ / ۱۰
در نماز شب، پس از ركعت چهارم
۱۰۸۵. مصباح المتهجّد: آن گاه پس از ركعت چهارم نماز شب، دو سجده شكر مى‌كنى و در هر يك، صد مرتبه مى‌گويى: «ماشاء اللَّه! هر چه خدا بخواهد» و در پى آن مى‌گويى: «اى پروردگار من! تو - اى خداوند - هر چه اراده كنى ، مى‌شود. پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و ميان آنچه اراده مى‌كنى ، فَرَج خاندان محمّد - كه خداوند بر او و بر ايشان درود فرستد - را برايم قرار بده و فَرَج من و برادرانم را نيز با فَرَج ايشان همراه كن و برايم اين كار و آن كار را بكن»، و آنچه دوست دارى بخواه .۱
۶ / ۱۱
دعا براى او در قنوت نماز وتر
۱۰۸۶. المقنعة: خواندن اين دعا در قنوت نماز وتر مستحبّ است: «خدايى جز خداوند بردبار بخشنده نيست، خدايى جز خداوند بلندمرتبه بزرگ نيست. خدايى جز خداوند فرمان‌رواىِ حقْ‌آشكار نيست... خدايا! بر محمّد، بنده‌ات و پيامبرت و خاندان پاكش درود فرست، برتر از درودى كه بر هر يك از آفريده‌هايت فرستاده‌اى و براى محمّد و خاندان محمّد، مبارك گردان، برتر از هر مبارك كردنى كه براى هر يك از آفريده‌هايت كرده‌اى.
خدايا! بر امير مؤمنان، و وصىّ فرستاده خداى جهانيان، درود فرست. خدايا! بر حسن و حسين، دو نوه [پيامبر ]رحمت و امامان هدايت درود فرست و نيز بر امامان از نسل حسين: على بن الحسين، محمّد بن على، جعفر بن محمّد، موسى بن جعفر، على بن موسى، محمّد بن على، على بن محمّد، حسن بن على و حجّت، جانشين او.
خدايا! او را امامى قرار بده كه انتظارش را مى‌كشند و قائمى كه با او انتقام مى‌گيرند. خدايا! او را نصرتى شكست‌ناپذير و فتحى آسان عطا كن و از سوى خودت تسلّطى هماره يارى‌شده برايش قرار بده . خدايا! ما را از ياران ، ياوران و مدافعان او قرار بده . اى خداوند حق ، پروردگار جهانيان !
خدايا! نورت كامل شد و هدايت كردى. پس ستايش، ويژه توست اى خداى ما! و بردبارى‌ات بزرگ شد و عفو كردى. پس ستايش، ويژه توست اى خداى ما! و دست احسانت را گستردى و عطا نمودى. پس ستايش، ويژه توست اى خداى ما! روى تو كريم‌ترين روى‌ها و سمت تو بهترين سمت و عطيه تو برترين عطيه و گواراترين آنهاست. خداى ما! چون اطاعت شوى، قدردانى مى‌كنى و چون نافرمانى شوى، هر كه را بخواهى مى‌آمرزى. [درخواست ]گرفتار را اجابت مى‌كنى و سختى را مى‌زدايى و بيمار را شفا مى‌دهى و از دشوارى‌هاى سهمگين، رهايى مى‌بخشى . هيچ كس را توان جزا دادن به نعمت‌هايت نيست و شمارش نعمت‌هايت از [دست و] زبان كسى برنيايد.
خدايا ! دست‌ها به سوى تو بالا آمده و گام‌ها به سوى تو برداشته شده و گردن‌ها به سوى تو كشيده شده است. تو را با گفتار مى‌خوانند و با كردار به تو نزديكى مى‌جويند و ديده‌ها به سوى تو دوخته شده است . خدايا ! ما را بيامرز و بر ما رحمت آور و ميان ما و قوم ما ، راه حق را بگشاى كه تو بهترين گشايندگان هستى.
خدايا! نبودن پيامبرمان و غيبت ولىّ‌مان و سختگيرى روزگار بر ما و درگير شدن ما با فتنه‌ها و پشت به پشت دادن دشمنان بر ضدّ ما و فراوانى آنها و كمىِ شمارمان را به تو شِكوه مى‌بريم. خدايا! با فتحى از جانب خودت كه در آن تعجيل مى‌كنى و يارى‌اى از جانب خودت كه [ما را] با آن شكست‌ناپذير مى‌دارى و امام حقّى كه آشكار مى‌نمايى، اين گره‌ها را براى ما بگشاى. اى خداى حق! اى خداى جهانيان !
خدايا! «ما و برادران ما را كه پيش از ما ايمان آوردند بيامرز و كينه‌اى در دل‌هاى ما نسبت به مؤمنان مگذار ؛ كه تو - اى خداى ما - رئوف و مهربانى»» . ۲
