۶ / ۷
دعاى پگاه «دعاى عهد»
۱۰۸۱. مصباح الزائر: ذكر عهدى كه در روزگار غيبت به آن امر شده است: از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «هر كس خداى متعال را چهل بامداد با اين عهد بخواند، از ياران قائم ما خواهد بود و اگر پيش از ظهور بميرد، خداى متعال، او را از قبرش بيرون مى‌آورد و در برابر هر كلمه اين دعا، هزار حسنه به او مى‌دهد و هزار بدى از او محو مى‌كند؛ و متن آن اين است: "خدايا! پروردگار نور بزرگ! پروردگار كرسى رفيع! پروردگار درياى انبوه! نازل كننده تورات و انجيل و زبور! پروردگار سايه و گرما و نازل كننده فرقان بزرگ (قرآن) و پروردگار فرشتگان مقرّب و پيامبران و فرستادگان! خدايا! به روى كريمت از تو مى‌خواهم و به پرتو روى نورافشانت و سلطنت ديرينت، اى زنده، اى برپا دارنده! از تو مى‌خواهم ، به آن اسمت كه آسمان‌ها و زمين‌ها با آن روشن شدند و به آن اسمت كه اوّلين و آخرين با آن سامان مى‌يابند، اى زنده پيش از هر زنده و اى زنده پس از هر زنده! خدايى جز تو نيست.
خدايا! به مولايمان امام راه‌نماى ره‌يافته ، قيام‌كننده به امرت - كه درودهاى خدا بر او و بر پدران پاكش باد - از سوى همه مردان و زنان باايمان در شرق و غرب زمين ، در كوه و دشت و خشكى و دريا و از سوى من و پدر و مادرم ، درودهايى به وزن عرش خدا و گستره كلمات او و به شمار آنچه علمش برشمرده و كتابش به آن احاطه دارد ، برسان .
خدايا! در بامداد امروز و هر روز از روزهاى عمرم، عهد و پيمان و بيعتى را كه براى او به گردن دارم تجديد مى‌كنم و از آن برنمى‌گردم و كناره نمى‌گيرم.
خدايا! ما را از ياوران ، ياران ، مدافعان ، شتاب‌كنندگان در اجراى خواسته‌هايش ، حمايتگران او ، پيشى‌گيرندگان به تحقّق اراده‌اش و شهيدان پيش رويش قرار بده.
خدايا! اگر مرگ - كه آن را بر همه بندگانت حتمى كرده‌اى - ، ميان من و او جدايى انداخت، مرا از قبرم بيرون بياور در حالى كه كفنم را به تن كرده، شمشيرم را از نيام بيرون كشيده، نيزه‌ام را برهنه كرده و به دعوت دعوتگر، پاسخ داده باشم ، در شهر باشم يا در صحرا.
خدايا! آن چهره رعنا و آن رخسار زيبا را به من نشان بده و سُرمه تماشاى او را به چشم من بكش و در فَرَجش تعجيل بفرما و خروجش را آسان كن و راهش را گشاده بگردان و مرا به راه او درآور و فرمانش را نافذ و پشتش را محكم بدار.
خدايا! سرزمين‌هايت را به دست او آباد و بندگانت را زنده كن؛ كه تو، به راستى گفته‌اى: «تباهى در خشكى و دريا به دليل دستاوردهاى [گناهان] مردم پديدار شده است». خدايا! وليّت، فرزند دختر پيامبرت و همنام فرستاده‌ات را آشكار كن تا بر چيزى از باطل دست نيابد جز آن كه آن را فرو بپاشد و حق را پابرجا و آن را اجرا كند. خدايا! او را پناهى براى بندگان ستمديده‌ات، قرار بده و نيز ياور كسانى كه جز تو ياورى ندارند و تجديدگر احكام تعطيل شده كتابت و استوار كننده آنچه از نشانه‌هاى دينت و سنّت‌هاى پيامبرت - كه خدا بر او و خاندانش درود فرستد - رسيده است. خدايا! او را از گزند متجاوزان ، در پناه خود بگير .
خدايا! پيامبرت محمّد - كه خدا بر او و خاندانش درود فرستد - و هر كس كه دعوتش را پيروى كرد، با ديدارش خشنود بفرما و بر بيچارگى ما پس از پيامبر صلى اللّه عليه و آله رحم آور. خدايا! اين اندوه را از اين امّت [انبوه] با حضور قائمش برطرف فرما و ظهورش را براى ما پيش انداز؛ كه «آنان آن را دور و ما آن را نزديك مى‌بينيم»، به رحمتت اى رحيم‌ترين رحيمان!" .
سپس با دستت سه مرتبه بر ران راستت مى‌زنى و مى‌گويى: بشتاب، بشتاب، بشتاب، اى مولاى من، صاحب الزمان!»۱ .۲
1.علّامه مجلسى، اين دعا را از الكتاب العتيق با دو سند مشابه نيز نقل كرده است. در البلد الأمين اين دعا به امام نسبت داده نشده است و تحت عنوان «دعا براى صاحب الأمر عليه السلام » آمده است .
2.مصباح الزائر : ص ۴۵۵ ، المزار الكبير : ص ۶۶۳ ، المصباح، كفعمى : ص ۷۲۹ ، البلد الأمين : ص ۸۲ ، بحار الأنوار : ج ۵۳ ص ۹۵ ح ۱۱۱ .
