۶ / ۴
دعا براى او در روز عاشورا
۱۰۷۷. المزار الكبير- به نقل از عبد اللَّه بن سنان - : امام صادق عليه السلام در دعاى روز عاشورا۱ فرمود - : «خدايا! تبهكاران را عذاب كن؛ آنان كه با پيامبرت دشمنى كردند و با اوليايت جنگيدند و غير تو را پرستيدند و حرام‌هايت را حلال شمردند، و رهبران و پيروان و محبّان و موافقان [و همراهان] و خشنودان به كارشان را فراوان لعنت كن. خدايا! در فرج خاندان محمّد تعجيل بفرما و درودهايت را بر او و بر ايشان بفرست و آنان را از دست منافقان گم‌راه و كافران منكر برهان و فتحى آسان برايشان پيش آور و آسودگى و گشايشى نزديك را برايشان فراهم كن و تسلّطى يارى شده از جانب خود براى ايشان قرار بده.
سپس دستانت را بالا مى‌برى و اين دعا را در قنوت و در حالى كه به دشمنان خاندان محمّد اشاره مى‌كنى مى‌خوانى:
خدايا! بسيارى از امّت، به دشمنى با امامان نگه‌دارنده[ى دين] برخاسته و به كلمه[ى توحيد و امامت ]كفر ورزيده و به زمامداران ستمكار روى آورده و كتاب و سنّت را ترك كرده و از دو رشته‌اى كه به اطاعت و چنگ زدنشان فرمان داده بودى (قرآن و عترت)، منحرف شدند و حق را ميرانده و از راه ميانه منحرف شدند و احزاب ديگر را يارى دادند و كتاب را تحريف كردند و چون حق به ايشان رسيد، به آن كفر ورزيدند و چون باطل را ديدند، به آن چنگ زدند و حقّ تو را تباه و خلق تو را گم‌راه كردند و فرزندان پيامبرت و بندگان برگزيده‌ات و بر دوش‌كشندگان علمت و وارثان حكمت و وحى‌ات را كشتند.
خدايا! گام‌هاى دشمنانت و دشمنان پيامبر و اهل بيت پيامبرت را بلرزان و خانه‌هايشان را ويران و سلاحشان را كُند و دچار اختلافشان بگردان. يارانشان را پراكنده و نيرنگشان را سست كن و آنان را با شمشير بُرّانت بزن و با سنگ سرشكنت بكوب و انبوه بلاها را بر آنان بريز و با عذاب، جارويشان كن و عذابى سهمگين بر آنان فرود آور و آنان را با قحطى و كيفرهايى كه دشمنانت را با آن هلاك كردى، بگير؛ كه تو از مجرمان، انتقام گيرنده‌اى .
خدايا! سنّت تو تباه و احكامت تعطيل و عترت پيامبرت در زمين سرگردان شده‌اند. خدايا! حقّ و اهلش را عزيز كن و باطل و اهلش را بكوب و با نجات ما بر ما منّت بنه و ما را به ايمان، هدايت نما و در فَرَجمان تعجيل بفرما و آن را به فرج اوليايت متّصل كن و آنان را پشتيبان ما و ما را نمايندگان آنها قرار بده.
خدايا! هر كس روز كشتن فرزند پيامبرت و برگزيده خلقت را عيد مى‌گيرد و در آن، شادى و پايكوبى مى‌كند، هلاك كن و آخرينِ آنها را به همان كيفرى بگير كه اوّلينِ آنها را گرفتى و - اى خدا - ، عذاب و عقوبتت را بر ستمكاران به اهل بيت پيامبرت دو چندان كن و پيروان و زمامدارانشان را هلاك گردان و حاميان و جمعشان را از ميان ببر . خدايا! درودها و رحمت و بركاتت را بر عترت پيامبرت دو چندان كن، عترت تباه‌شده بيمناك خوارشده، باقى‌مانده از شجره طيّبه [ى رسالت] ، پاكيزه و بركت يافته. خدايا! سخنشان را بالا بنشان و حجّتشان را چيره كن و بلا و سختى و تاريكى‌هاى باطل و اندوه را از ايشان برطرف كن و دل‌هاى شيعيان ايشان و حزبت را بر اطاعت و ولايت و يارى و دوستى ايشان استوار بدار و يارى‌شان ده و شكيب ورزيدن را بر آزار در راه تو، به ايشان عطا كن و روزهايى ديدنى و زمان‌هايى خوش برايشان قرار بده كه فَرَجشان را نزديك و تسلّط و يارى‌شان را فراهم آوَرَد ، همان گونه كه در كتاب نازل شده‌ات براى اوليايت ضمانت كردى و به حقّ و درستى فرمودى: «خداوند به مؤمنان شايسته‌كار شما وعده داده است كه بى‌ترديد، آنان را در زمين خليفه مى‌كند، همان گونه كه پيشينيان آنان را خليفه كرد و دينشان را كه برايشان پسنديده است، بى گمان براى آنها استوار و برپا مى‌سازد و بيم و هراسشان را به آرامش تبديل مى‌كند».
خدايا! مشكلشان را برطرف كن. اى كه جز او سختى را برطرف نمى‌كند! اى يگانه! اى زنده! اى برپا دارنده! و من - اى خداى من - ، بنده ترسان از تو و بازگردنده به تو و درخواست كننده از تو و روى‌آورنده به تو و پناهنده به درگاه تو و آگاه به تو هستم كه هيچ پناهى از تو به سوى خودت نيست. خدايا! دعايم را بپذير و - اى خداى من - ، [صداى ]آشكار و نجواى مرا بشنو و مرا از آنان قرار ده كه عملشان را مى‌پسندى و عبادتشان را مى‌پذيرى و با رحمتت نجاتشان مى‌دهى؛ كه تو عزيز، حكيم و كريمى.
خدايا! در ابتدا و انتها بر محمّد و آل محمّد درود فرست. بركاتت را بر محمّد و آل محمّد نازل فرما. بر محمّد و آل محمّد رحم كن، كامل‌تر و برتر از درود و بركات و رحمتى كه نثار پيامبران و فرستادگان و فرشتگان و حاملان عرشت كردى، به حقّ يكتايى‌ات!
خدايا! ميان من با محمّد و خاندانش - كه درودهايت بر او و بر ايشان باد - جدايى مينداز و - اى خداى من - مرا از پيروان محمّد و على و فاطمه و حسن و حسين و فرزندان پاك برگزيده‌شان قرار بده و زمينه درآويختن به رشته ايشان و رضايت به راهشان و برگرفتن طريقشان را برايم فراهم كن؛ كه تو بخشنده و كريمى.
سپس صورتت را به خاك بمال و بگو: اى كه به هر چه بخواهد حكم مى‌رانَد و هر چه اراده فرمايد مى‌كند! تو حكم راندى، پس سپاس و ستايش، ويژه توست اى ستوده ارج نهاده شده! اى مولاى من! در فرج آنان گشايش بده و به همراهش فرج ما را نيز برسان كه تو ضمانت كرده‌اى آنها را پس از خوار شدن ، عزيز بدارى و پس از اندك شدن، فراوان كنى و پس از گم‌نامى و پنهانى، آشكار سازى . اى راستگوترين راستگويان و اى رحيم‌ترين رحيمان!
اى خدا و سرور من! با يارى از جود و كرمت، عاجزانه از تو مى‌خواهم كه آرزويم را گسترده كنى و از من بگذرى و عمل كم و زيادم را بپذيرى و بر عمرم بيفزايى و مرا به آن جايگاه حضور برسانى و مرا از كسانى قرار دهى كه چون او را فرا مى‌خوانند به اطاعت و ولايت و يارى‌شان جواب مى‌دهد و آن روزگار را به زودى و با سرعت و عافيت به من نشان دهى؛ كه تو بر هر كارى توانايى.
سپس دستانت را به سوى آسمان كن و بگو: به تو پناه مى‌برم از اين كه از كسانى باشم كه روزگار تو را اميد نمى‌برند و مرا به رحمتت از اين حالت برهان».۲
1.المزار الكبير سندش را به عبد اللَّه بن سنان ذكر كرده و پيش از نقل متن دعا از زبان او چنين آورده است: در روز عاشورا بر سرورم امام صادق عليه السلام درآمدم . او را رنگ پريده و اندوهگين ديدم، در حالى كه اشك‌هايش مانند دانه‌هاى مرواريد از چشمانش مى‌ريخت. گفتم: اى فرزند پيامبر خدا! از چه رو مى‌گريى؟ خداوند چشمانت را گريان نكند! به من فرمود: «آيا غافلى؟! آيا نمى‌دانى كه حسين بن على عليه السلام در چنين روزى كشته شد؟ (سپس كيفيت كارهاى آن روز و نمازش را ذكر كرد و فرمود:) هنگامى كه از تلاش و اين كارهايت فارغ شدى، در همان جا كه نماز خوانده‌اى بايست و بگو: خدايا! تبهكاران را عذاب كن...» .
2.المزار الكبير : ص ۴۷۳ - ۴۷۵ ح ۶ ، مصباح المتهجّد : ص ۷۸۳ ح ۸۵۳ و ۸۵۶ ، مصباح الزائر : ص ۲۶۳ ، الإقبال : ج ۳ ص ۶۷ (با عبارت مشابه) ، بحار الأنوار : ج ۱۰۱ ص ۳۰۳ - ۳۰۵ ح ۴ .
